Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Polecenia te mają charakter środków nadzoru wobec tych organów. O wydanych poleceniach wojewoda niezwłocznie informuje właściwego ministra. Właściwy minister może wstrzymać wykonanie poleceń wojewody wydanych organom administracji niezespolonej i wystąpić do Prezesa Rady Ministrów o rozstrzygnięcie sporu. W zakresie wydawanych poleceń (poleceń służbowych wobec organów administracji zespolonej, dla których jest zwierzchnikiem, albo środków nadzoru - wobec organów administracji niezespolonej, niepodporządkowanych służbowo wojewodzie) wojewoda zapewnia współdziałanie wszystkich jednostek organizacyjnych administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej) i samorządowej działających na obszarze województwa i kieruje ich działal- nością w zakresie zapobiegania zagrożeniu dla życia, zdrowia lub mienia oraz zagrożeniom środowiska, bezpieczeństwa państwa i utrzymania porządku publicznego, ochrony praw obywatelskich, a także zapobiegania klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym zagrożeniom oraz zwalczania i usuwania ich skutków na zasadach określonych w ustawach. Polecenia te jednak nie mogą dotyczyć rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej. W sytuacjach nadzwyczajnych, wymienionych wyżej, wojewodzie przysługuje uprawnienie do żądania wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec każdego pracownika rządowej administracji niezespo- lonej, który dopuścił się naruszenia prawa. Organy administracji niezespolonej działające na obszarze województwa są zobowiązane do składania wojewodzie rocznych informacji, a na żądanie wojewody także bieżących wyjaśnień o swej działalności na obszarze woje- wództwa. Z uwzględnieniem przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej wojewoda ma prawo wglądu w tok każdej sprawy prowadzonej na obszarze województwa przez organy administracji rządowej, w tym organy administracji niezespolonej. Jeżeli organy administracji niezespolonej nie wykonują czynności nakaza- nych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne naruszają prawa osób trzecich, to każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały tym naruszone, może wnieść skargę do sądu administracyjnego po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia albo zaprzestania bezczynności (art. 45 ustawy o administracji rządowej w województwie). Jeżeli mówimy o zależności organów administracji niezespolonej od or- ganów centralnych, to podstawę prawną stanowią poszczególne akty prawne z zakresu materialnego prawa administracyjnego, np. prawo górnicze, prawo celne, prawo probiercze, prawo o dozorze technicznym. Oczywiście, problem zależności i powiązań jest różnie rozwiązany w poszczególnych aktach praw- nych dla poszczególnych kategorii organów administracji niezespolonej. Ana- liza tych podstawowych aktów normatywnych pozwala jednak wysnuć pewne wnioski uogólniające, prawidłowe dla większości jednostek administracji niezespolonej w terenie. Oto one: Organy centralne, nadzorujące lub kierujące działalnością organów ad- ministracji niezespolonej, zostały wyposażone w następujące środki oddziaływania: 1 ) tworzenie i znoszenie organów administracji niezespolonej; określanie ich terytorialnego zasięgu działania i siedziby, 2) określanie ich organizacji wewnętrznej poprzez nadawanie statutu lub regulaminu określającego wewnętrzną organizację, 3) prowadzenie polityki personalnej - powoływanie i odwoływanie ze stanowisk kierowników urzędów terenowych, 4) pomoc i szkolenie kadr w organach administracji niezespolonej, 5) wydawanie poleceń, regulaminów, zarządzeń wewnętrznych, instrukcji, wytycznych i zaleceń, 6) dokonywanie kompleksowej kontroli, analizy i oceny działalności nad- zorowanych jednostek, 7) możliwość otrzymania okresowych informacji i sprawozdań o pracy tych organów, 8) prawo wglądu w dokumenty i uzyskania wyjaśnień, 9) koordynowanie działalności jednostek administracji niezespolonej w terenie. Na zakończenie trzeba zauważyć, że przepisy dotyczące, problematyki oddziaływania na jednostki administracji specjalnej w terenie przechodziły pewną ewolucję. Od sytuacji, w której terenowe organy władzy i admini- stracji nie miały prawie żadnych możliwości oddziaływania na jednostki organizacyjnie im nie podporządkowane, po sytuacje stworzone w latach siedemdziesiątych, kiedy organy te wyposażono w wiele środków oddziaływania o charakterze władczym, np. decyzje czy polecenia koordynacyjne, aż do dnia dzisiejszego, gdy organy. rządowej administracji ogólnej wyposażono w wiele władczych środków oddziaływania wobec organów administracji niezespolonej. Rozdział X PRACOWNICY ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ 1. WPROWADZENIE Problematyka kadr w administracji, ich formowania, funkcjonowania i doskonalenia, zawsze zajmowała znaczące miejsce w nauce administracji i nauce prawa administracyjnego. Niewątpliwie każde zadowalające rozwiązanie szczegółowych kwestii związanych z organizacją i funkcjonowaniem aparatu administracji publicznej powinno uwzględniać różnorodnie uwarunkowane czynniki ludzkie w działaniach administracji. Niektóre z tych czynników są przedmiotem tradycyjnie wyodrębnionej ustawowej regulacji prawnej, zwanej umownie w niniejszym opracowaniu "prawem urzędniczym", a obejmującym przepisy prawa pracowników urzędów państwowych i prawa pracowników samorządowych. Już na poziomie założeń i celów regulacji prawnej ujawnia się wiele specyficznych problemów' wymagających rozwiązania. Zwykle bowiem usta- wodawca stara się ujmować w przedmiocie regulacji dotyczącej pracowników administracji publicznej zarówno czynniki sprawnościowe (organizacyjne), jak i "pracownicze"