Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

A oto przykładowe tematy opowieści zaczerpnięte z książki J. G. Thulina Gimndstgb małych dzieci*:Jaś i Małgosia szukają domku Baby Jagi. Mój ojciec od rond pnrdcauje w polu. Wycieczką do łasa. Na wiosnę. Zabcuc auIndian. W zimie. Zabaua u strażdkóuc. Można też zaproponować inną tematykę:Bolej:i Lalek na udkacjdch. Zwiedzamy 200. Zwiedzamy Akademię Wychowania Fizycznego. Na budowie. Jeden dzień z żgcid Smurjóu itp. Jeżeli w czasie opowieści ruchowej nauczyciel stosuje pokaz, jak ruch ma być wykonany, wówczas przemienia metodę twórczą w odtwórczą, naśladowczą. W metodzie twórczej należałoby raczej stwarzać sytuacje, a ich rozwiązywanie pozostawić inwencji twórczej dzieci. kiewicz) . Kraków 1931:s.80-92. 163. Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) R. LabanaMetoda gimnastyki twórczej R. Uabana spopularyzowana została na gruncie polskim przez W. Gniewkowskiego. Metoda ta, nazywana także metodą improwizacji ruchowej, daje nauczycielowi dużą swoboda wyboru zadań ruchowych. Przy prowadzeniu zajęć tą melodą trzeba dzieciom wyjaśnić co mają robić. Nlatomiast, jak robić", to będzie wynikało z inwencji twórczej ćwiczących, ich pomysłowości, fantazji, doświadczeń ruchowych. Pokaz nauczyciela na zajęciach prowadzonych tą metodą staje-się zbędny, schodzi na dalszy plan. W metodzie tej posługujemy się różnymi formami ruchu, takimi jak:odkrywanie, naśladowąnie, inscenizacja, pantomima, gimunastykawykorzystująca ruch naturalny, ćwiczenia muzyczna-ruchowe, taniec, opowieść ruchową, sceny dramatyczne, batalistyczne itp. W zależności od poziomu przygotowania nauczyciela metoda ta może być stosowana na zajęciach z dziećmi w formie:fragmentów zajęć trwających od 5 do 7 minut, ćwiczeń przy muzyce (lub bez niej) , wypełniających cały czas zajęć obowiązkowych, ćwiczeń z użyciem przyborów, przyrządów. Metoda ruchowej ekspresji twórczej oparta jest na 16 tematach generalnych, z których każdy uwzględnia inny charakter ruchu, bądź różnorodne kombinacje czynności. Proponujemy stosowanie na zajęciach ruchowych tematów I-V. Korzystając z materiałów publikowanych przez W. Gniewkowskiego podajemy przykłady tematów przydatnych dla dzieci grup starszych:'Wyczucie własnego ciała. Przy realizacji tego tematu dzieci poznają w toku działania możliwości własnego ciała w zakresie obszerności ruchów jako instrumentu zdolnego do wykonywania ruchów we wszystkich staw ach, ruchów obszernych oraz ruchów precyzyjnych. Wiedza i świadomość o możliwościach własnego ciała powinna zachęcić dzieci do samodoskonalenia w różnych zakresach usprawnienia, np:ruch globalny:bieg, ewałow anie, obroty, przewroty:ruch skoncentrowany w dolnych partiach ciała:tupanie, chód na palcach, spętane nogi u mcrszu:ruch skoncentrowany w górnych partiach ciała:rzut, 164. chwyt, klaskanie, uderzania, skręcanie, pQumie, ruchy fantazyjne rąk:ruchy głowy i tułowia:potakiwanie, zaprzeczanie, pisanie liter głouqgruchy zamykające i otwierające ciało:zajmowanie małej i dużej przestrzeni, obejmow anie, odpychanie, przyjmowanie pozycji otwartych i zamkniętych, ruchy lekkie i szybkie:strzepgudnie kropli deszczu, pukanie do drzwi, ciche podskoki na palcach, unik przed uderzeniem:-falowanie uodg, głaskanie. Wyczucie przestrzeni. Podkreślamy tu momenty sprzyjające poznaniu przestrzeni przez ruchy lokomocyjne bądź czynuności:ćzynmości wy konywane na niskim poziomie:zwijanie i rozwijanie ciała w leżeniu, pełzanie, toczenie ciała, czworakowanie, przewroty, powolne ruchy'otqczynności wykonywane na średnim poziomie:bieg w.po, chyleniu ze zmianą kierunku, Rdotmie szgboucd, bieg w przechyleniu:czynności wykonywane na poziomie wysokim i niskim:skok w górę do przysiadu, skoki fantazyjne i lgdouunie w niskich pozycjach. Wyczucie ciężaru ciała (siły) . Ruchy nawiązujące do tego tematu mają charakter wyrazisty, przejawiają się w mocnych, chwytach, podnoszeniu, zginaniu. Ruchom silnym przeciwstawiamy ruchy lekkie, delikatne, niezdecydowane:ruchy mocne i szybkie:nagły wyskok, niespodziewany atak z góry w dół, żywiołowe skoki radości:ruchy zwinune i wolne:pchanie, skręcanie, podnoszenie:ruc\y lekkie i szybkie:falujący krok, poruszanie się balet WICU. Doskonalenie płynności ruchu. W temacie tym występują głównie ruchy lokomocyjne. Zespół ruchów może być jednoczesny-lub stopniowy, wykonywany przez różne części ciała, które nadają mu kierunek:w górę, w dół, do tyłu, w bok. Droga ruchu może być krótka lub'celowo komplikowana i wydłużona. Ruch może być swobodny, wolny, skrępowany, hamowany, gaszony. Akcji ruchowej towarzyszą:nastrój zabawy, klaskanie, instrumenty perkusyjne, muzyka z taśmy lub płyty, np:165. zmiana kierunku posuwania się w zależności od sytuacji:slalom, z kwiatka na kwiatek, podchodzerMe dzikiego zwierzęcia, zmiana kierunku ruchu za określoną częścią ciała:bieg za łokciem, zwiniętą pięścią, głową, zgiętym kolanem, poaanym do przodu itp.:zilustrowanie ciałem i kończynami linii melodycznej, góra dół, lewo, prawo, tony wysokie, niskie, pośrednie, zwalniane, przyspieszone, akcentowanie, przyciszanie itp. Kształtowanie umiejętności współdziałania z pąrtnerem'lub grupą