Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

4. Amerykańska partyjność poza specyficzną genezą i strukturą systemu różni się od europejskich doświadczeń wieloma jeszcze innymi cechami. Jedynym głównym celem partii amerykańskich jest organizowanie procesów wyborczych i w związku z tym niewielkie są między nimi różnice programowe, zwłaszcza w przedziale czasu większym niż jedna kampania wyborcza. Poza wyborczym charakterem partii politycznych trzeba też podkreślić ich bardzo zdecentralizowany charakter, na co największy wpływ ma federalna struktura państwa. Lokalne organizacje partyjne powstają wokół tych ogniw władzy publicznej, których funkcjonariusze pochodzą z wyborów. Obchodzi je przede wszystkim sukces na własnym terenie. Na poziomie ogólnokrajowym partie są widoczne w postaci demokratycznych i republikańskich komitetów do spraw kampanii wyborczych, istniejących w obu izbach Kongresu. Poza tym istnieją komitety krajowe i konwencje wyborcze. Te ostatnie zbierają się co cztery lata i ich zadaniem jest wybór kandydata na prezydenta, ustalenie platformy wyborczej i wybór krajowego komitetu partyjnego. Komitety nie są jednak gremiami kierowniczymi swoich partii, ponieważ takich po prostu nie ma i w tamtym systemie nie są potrzebne. Ich zadaniem jest, między innymi, przygotowanie konwencji i kierowanie zbieraniem funduszy na kampanię wyborczą. Także ogólnokrajowe konwencje nie mają nic wspólnego z kongresami czy zjazdami partii, znanymi w Europie. 25 5. Tak jak ukształtowany historycznie system partyjny oddziałuje na funkcjonowanie systemu rządów, tak też zasady naczelne konstytucji wywierają wpływ na charakter głównych partii politycznych i cały system partyjny. Największe znaczenie mają zasady federalizmu i podziału władzy. Ta pierwsza decyduje o regionalizmie politycznym, o daleko idącym zróżnicowaniu struktur i interesów, a w konsekwencji o braku silnej organizacji centralnej, a nawet o braku poważniejszych różnic ideologicznych między partiami. Z kolei, zasada podziału władzy nie sprzyja wyłanianiu się egzekutyw partyjnych, a przede wszystkim nie dopuszcza do uzależnienia władzy wykonawczej od partyjnego składu parlamentu. Tak typowe dla Europy mechanizmy tworzenia organów władzy i ich odpowiedzialności w Ameryce są nie znane i niepotrzebne. Powstał system rządów, który mógł funkcjonować bez względu na wyniki wyborów i bez względu na system partyjny. Brak politycznego poparcia w Kongresie nie przekreślał możliwości wypełniania konstytucyjnych zadań władzy wykonawczej. Warunkiem funkcjonowania systemu rządów w Stanach Zjednoczonych nie jest zatem jednorodność polityczna egzekutywy i legislatywy. Mimo to, ma pewne znaczenie fakt, czy partia prezydencka ma przewagę w obu izbach Kongresu, czy nie ma jej wcale. Oczywiście, ta pierwsza sytuacja także nie daje gwarancji zgodności stanowisk między parlamentem a prezydentem, który, choć jest uznawany za przywódcę partii, to jednak nie dysponuje żadnymi formalnymi sankcjami wobec nie popierających go członków własnej partii. VIII. Kongres 1. Kongres Stanów Zjednoczonych, o czym konstytucja stanowi już na samym początku, składa się z dwóch izb i do nich należy władza ustawodawcza, przez którą rozumiano nie tylko tworzenie ogólnych norm postępowania, ale także podejmowanie decyzji w najważniejszych sprawach Unii. Mimo że obie izby nie mają identycznych kompetencji, to jednak są izbami równorzędnymi i jednakowa ich zgoda potrzebna jest na uchwalenie ustawy. W procesie ustawodawczym pewną przewagę ma co prawda Izba Reprezentantów, bo w niej 26 można tylko inicjować ustawy o charakterze finansowym, ale jest ona rekompensowana z nawiązką przez Senat w innych obszarach funkcjonowania państwa. Tylko Senat ma prawo zatwierdzania nominacji prezydenckich i traktatów międzynarodowych. Poza tym inną rolę pełnią izby w procesie impeachmentu, czyli pociągania funkcjonariuszy państwa do odpowiedzialności konstytucyjnej, co rozpoczynać się musi w jednej izbie, a kończyć w drugiej. Pewne różnice występują w systemie powoływania składu obu izb. Przede wszystkim różnią się one liczbą mandatów i długością kadencji. Wybierana tylko na dwa lata Izba Reprezentantów liczy 435 mandatów, natomiast Senat wybierany aż na sześć lat, składa się tylko ze stu senatorów, po dwóch z każdego stanu. W strukturze Kongresu niezwykle ważną rolę odgrywają komisje i podkomisje w każdej izbie. Był czas, że mówiono powszechnie w Stanach Zjednoczonych o rządach komisji kongresowych. Komisje nie tylko decydują w praktyce o losie wszystkich projektów ustawodawczych, ale także odgrywają ogromną rolę w realizowaniu funkcji kontrolnej Kongresu. 2. Najważniejszą funkcją Kongresu jest stanowienie ustaw. Inicjatywę ustawodawczą posiadają wyłącznie członkowie parlamentu