Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.
Ponieważ zaś w tym zamieszanym stanie Rzeczypospolitej niektórzy z Polaków stoją dotąd po stronie Króla Szwedzkiego i jego zamiarom sprzyjają, tym wszystkim z pewnych powodów, jako mieszkańcom wspólnej ojczyzny, przyjaźń naszą braterską przyrzekamy, byleby tylko o naszym połączeniu się uwiadomieni, do związku pierwej nim rozpoczniemy walkę z nieprzyjacielem przystąpili i łącznie z nami chwały Bożej, Królestwa i ojczystych wolności bronili. Którzy zaś w uporze swoim trwać będą, dobra takowych mają podpaść sądowi wodzów i komisarzy. Nadto wszystkim prawnie skazanym, od spraw publicznych odsądzonym i wszystkim ludziom niższego stanu (nawet cudzoziemcom) pozwalamy nie tylko zasłużenia się ojczyźnie, lecz także podajemy sposobność uzyskania przywilejów szlacheckich – ktokolwiek w obecnej sprawie Rzeczypospolitej świetnie się odznaczy i w związku z nami do końca pozostanie. Ażeby zaś tym skuteczniej zapewnić bezpieczeństwo Rzeczypospolitej i ażeby na tym pewniejszej podstawie opierały się przedsięwzięte zamiary, dodajemy J.J.W.W.P.P. Stanisławowi z Potoka na Podhajcach Potockiemu Wojewodzie i Jenerałowi Ziem Kijowskich, naczelnemu wodzowi wojska, Staroście Krasnostawskiemu i Sokalskiemu, jako też Stanisławowi z Brzezia Lanckorońskiemu Wojewodzie i Jenerałowi Ziem Ruskich, Hetmanowi polnemu wojsk Rzeczypospolitej, Staroście Skalskiemu i Rohatyńskiemu, za komisarzy wojskowych: J.J.W.W.P.P. Krzysztofa Tyszkiewicza Wojewodę Czerniechowskiego, Starostę Żytomierskiego; Andrzeja z Potoka Potockiego Oboźnego jeneralnego, Starostę Winnickiego; Jacka Szemberka Starostę Bogusławskiego; Stanisława Służewskiego Starostę Horodelskiego; Stanisława Domaszewskiego z Widlicy Sędziego ziemskiego Łuckiego; Wacława z Brzezia Lanckorońskiego, przywódców rycerskich hufców Jego Król. Mości i Jana Sawickiego Jego Król. Mości wysłużonego żołnierza. Każde następnie województwo wybierze sobie przez głosowanie przełożonych, którzy po okazaniu pisma świadczącego o ich wyborze i po wykonaniu przysięgi zajmą miejsce w radzie właściwego Województwa; jak to już niektóre województwa podobnych komisarzy wybrały, nadając wspomnionym wodzom i komisarzom wszelką moc i władzę (z przybraniem do tego komisarzy przez Województwa wybranych, bez których nic nie ma być stanowionym), sądzenia i karania wszystkich występnych, prawu publicznemu i naszemu związkowi się sprzeciwiających i wszelkiego rodzaju zbrodniarzy, a to bez odwołania się. Mają apobiegać wszelkim niebezpieczeństwom Rzeczypospolitej, wszelkie narady odbywać, wyprawiać i przyjmować poselstwa, znosić się z zagranicznymi Książętami, popierać jednoczenie się oręża, układy i przymierza zawierać – ściągać pieniądze dla publicznego użytku, wszelkiej potrzebie ojczyzny zaradzać, a na koniec czynić wszystko, co tylko za pożyteczne uznają, mając samemu Bogu ze swego postępowania rachunek złożyć. Tę tylko dodajemy uwagę: że którykolwiek z wodzów będzie przewodniczył sądom lub naradom, jego głos będzie za dwa ważył, aby tym sposobem wszelkie postanowienia większością głosów były rozstrzygane, bez żadnego względu na niektórych nieobecnych – którym to zastrzeżeniem naszym nie myślimy bynajmniej uwłaczać powadze i mocy wodzów ani ich doświadczeniu w rzeczach wojskowych. Wreszcie, ażeby te sądy, obrady i inne sprawy Rzeczypospolitej z największą sprawiedliwością i dokładnością prowadzone były, i żeby tak święty związek tym większą osiągnął skuteczność, stwierdzamy go w kościele przed wielkim ołtarzem przysięgami, których roty niżej opisane: […] Tak tedy w Imię Boże, ulegając powszechnemu i uroczyście zawartemu związkowi siadamy razem na koń i chwytamy za oręż; dlatego postanawiamy pospolite ruszenie, a do wydanych i ogłoszonych uniwersałów, które jeszcze teraz potwierdzamy, to dodajemy: aby wszyscy stawiali się w miejscu i czasie, które oznaczymy, pod karą i jej wykonaniem tak na osobach nieposłusznych naszemu związkowi, jako też ich majątkach; ta zaś kara surowa ma być taka, jaką wodzowie i komisarze nasi za najskuteczniejszą uznają dla przyprowadzenia do powinności nieposłusznych (chociaż by natychmiast z nimi walczyć mieli). Ponieważ zaś z niektórych Województw i Ziem Królestwa przeznaczeni do naradzania się z nami posłowie przybyć nie mogli dla niebezpieczeństwa ze strony włóczącego się nieprzyjaciela, zapraszamy takowych do przystąpienia do nas i przyrzekamy: że jak tylko do naszego koła przybędą, będą zarówno uważani z najdawniej siędzącymi
-
WÄ…tki
- Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.
- Jasne, że jest jeszcze off Broadway, a nawet off off Broadway, lecz to już inna cywilizacja...
- Jezyk ich podobniejszy do polskiego ksiazkowego, niz narzecze kaszubskie lub podhalanskie! Zly los nadal im narodowe abecadlo, narodowy kalendarz, nawet Kosciól narodowy,...
- - Chciałabym nawet, żeby ktoś tu wszedł w tej chwili i żeby ta cała komedia wreszcie się skończyła! Coś przecież musiałoby się stać, gdyby mnie tu znalazł! - Na miłość boską...
- Można by to nawet uznać za najważniejszy temat pierwszych, ukończonych przez Wyspiańskiego, scen dramatu -tak król broni swoich racji w pierwszej rozmowie z Barbarą i wokół...
- Nawet teraz korzystała tylko z krótkiego urlopu, jakiego udzielił jej dowódca Eskadry Łobuzów do czasu, aż senatorowie Nowej Republiki przestaną żywić niechęć do rycerzy Jedi...
- Przyzwoitość ta była nader drażliwa, bo nawet tam, gdzie Sobieski mówi o chorobie kilkumiesięcznego synka, znajdujemy odsyłacz: „ Ustęp mniej przyzwoity opuszczamy...
- Mamy zatem szybciej z Waszą Książęcą Mością załatwić wszystkie te sprawy, które obecnie nie tylko nie doszły do pożądanego wyniku, ale — zda się — obróciły się nawet na gorsze,...
- Tymczasem dwór rozdawał odebrane mu urzędy (wtedy to nadano hetmaństwo polne Czarnieckiemu, a mar-szałkostwo Janowi Sobieskiemu), najeżdżał dobra, a nawet szykował zamach...
- Jednak poza nielicznymi wyjątkami tych poleis, w których szczególnie rozwinęto się rzemiosto (Korynt, Ateny, Syrakuzy), miasto nigdzie nie stato się, nawet w drugiej...
- W średniowieczu, a nawet nie więcej niż przed stu laty, w każdej udzielnej gminie stosownie urządzona szubienica była czymś wykwintnym i oznaczała symbol władzy...