- Mam go...

Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Nagle odni�s� wra�enie, �e wszyscy nieustannie zle- caj� mu r�ne misje, �e biega za ich sprawami, trac�c resztki swego pobytu na cudze problemy, podczas gdy jego w�asne wymaga�y rozwa�enia. A przecie� nic nie wyniknie z tych jego podr�y do Neapolu. Z g�ry m�g� przewidzie�, jaka b�dzie odpowied� Carla, podobnie jak czu�, �e w najlepszym przypadku orzeczenie labora- torium jedynie odroczy nieco moment rozczarowania Don Ambrogia. - Nie s�dz�, �eby on przyjecha� - m�wi� Giuseppe. - Ale skoro i tak masz si� z nim zobaczy�... Arriveder- ci, Roberto. Przez d�ugi czas droga by�a zupe�nie pusta. Wyman 119 zda� sobie spraw�, �e rozgl�da si� za zrujnowan� �wi�- tyni� rzymsk�, kt�r� pokaza�a mu we wtorek Rosina, nast�pnie czeka, a� po raz pierwszy mignie mu kr�ta dolina Volturno, a potem nisko nad horyzontem poja- wi si� szara, niewyra�na plama Wezuwiusza. Zjawia�y si� one kolejno jak dotrzymane obietnice. By�y tam ka- mienie milowe i wra�enia, kt�re pami�ta� sprzed czter- nastu lat i kt�re raz jeszcze stwarza�y dziwny efekt na- k�adania si� na siebie przesz�o�ci i tera�niejszo�ci. Skierowa� si� na Casert�. Mo�na by�o t�dy dojecha� szybciej ni� dosy� okr�n� drog�, wiod�c� przez Ka- pu�, jemu za� zale�a�o na czasie. Nie opuszcza�a go bo- wiem melancholijna my�l, �e mniej wi�cej za dwadzie�- cia cztery godziny b�dzie znowu zje�d�a� zakosami w d�, a� do poziomu morza, po raz ostatni, mo�e ostatni w �yciu, i tym pilniejsze wydawa�o mu si� zako�czenie bezowocnej bieganiny za cudzymi sprawami i spotkanie si� z Emiliem, tak by obaj mogli spr�bowa� po�o�y� kres ci�gn�cym si� od lat pretensjom i �alom. Tam, gdzie by�o to mo�liwe, zwi�ksza� szybko�� do siedemdziesi�tki i utrzymywa� j� na tym poziomie, ci�- gle pod wra�eniem, �e musi si� spieszy�. Droga by�a przewa�nie dosy� pusta, ale i tak gdy dojecha� do Via Floria, by� zaskoczony, widz�c na du�ym zegarze znaj- duj�cym si� obok Ogrodu Botanicznego, �e dopiero mi- n�a jedenasta. Brunatne cienie o konturach postrz�pionych przez kocie �by si�ga�y ju� do po�owy piazza, Rosina chodzi- �a w�r�d stragan�w ustawionych naprzeciw cantiny. Zaj�ta swymi zakupami, przeciska�a si� w�a�nie przez ci�b� od jednego kramu do drugiego, gdy spostrzeg�a Don Ambrogia, kt�ry sta� na schodach ko�cio�a. Pode- sz�a do niego pospiesznie i z kr�tkim dygni�ciem za- trzyma�a si� o stopie� ni�ej. 120 - Dzie� dobry, padre. - Dzie� dobry. - Wygl�da� na bardziej wyczerpa- nego i zdenerwowanego, ni� s�dzi�a na podstawie opo- wiadania Giuseppe. - Czy �yczysz sobie czego�? - Ja... ciekawa jestem, czy ksi�dz rozmawia� z Emi- liem? Przez chwil� patrzy� na ni�, niemal jakby by�a obc� osob�. Potem jego oczy zamkn�y si� i wyrwa�o mu si� co� w rodzaju j�ku. - Emilio - powiedzia�. Zm�czonym ruchem przy�o- �y� obie d�onie do Skroni. - Przykro mi, Rosina, ale zapomnia�em. Uczu�a raczej ulg� ni� rozczarowanie. Pomys� Giu- seppe, by prosi� Don Ambrogia o interwencj�, od po- cz�tku budzi� jej w�tpliwo�ci, lecz wuj by� tak uparty, a jej nerwy i tak ju� napi�te do tego stopnia, �e nie pr�bowa�a mu tego wyperswadowa�. - Mia�em zamiar zobaczy� si� z nim wczoraj wie- czorem. Obieca�em to Giuseppe - powiedzia� z �alem ksi�dz, przyg�adzaj�c w�osy palcami. - To nie ma znaczenia. - Ale� ma, ma - mrukn��. Wi�kszo�� jego my�li nadal skupiona by�a wok� innej sprawy, nadal czu�, �e nie powinien zostawia� ko�cio�a bez opieki. - Emilio jest teraz pewnie w winnicy Pelosich? - Tak, padre. Zmarszczy� brwi. Nie potrafi� si� zmusi� do obietni- cy, �e opu�ci posterunek, kt�ry sam sobie wyznaczy�. Jeszcze nie teraz. W ka�dym razie nie przed powrotem Wymana. - Postaram si� koniecznie zobaczy� z nim dzi� wie- czorem. Zostawi� mu wiadomo�� u signory Zecchi, �e- by... - Wola�abym, �eby ksi�dz tego nie robi�, padre. Widzia�a, �e ksi�dz chce jej naprawd� pom�c, nie mia�a te� do niego �alu o to, �e zapomnia�. Ona sama 121 r�wnie� nie pami�ta�a o tym, by porozmawia� z Emi- liem wtedy, kiedy mia�o to najwi�ksze znaczenie. Ale czekanie, a� minie jeszcze jeden dzie�, nie wchodzi�o w rachub�. Nawet jej wuj nie widzia�by w tym najmniej- szego sensu. A co do Roberta... - Wi�c mo�e dzi� po po�udniu. Nie jestem ca�kiem pewny kiedy... kiedy b�d� mia� czas. Ale o ile b�dzie to mo�liwe, p�jd� do Pelosich i zobacz�, co mi si� uda zdzia�a�. - By�o to maksimum tego, do czego odwa�y� si� zobowi�za�, i by� wyra�nie wdzi�czny, gdy potrz�- sn�a g�ow�. - Jak chcesz, Rosina. - Jego grdyka drgn�a, gdy prze�kn�� lin�. - Jest mi ogromnie przy- kro, �e wczoraj wieczorem tak si� sta�o, wierz mi. Pro- sz� ci�, powiedz swemu wujowi, �e go przepraszam. Wiem, �e b�dzie na mnie bardzo z�y - i s�usznie. Ale... - Sta�, patrz�c na ni�. Tajemnica, kt�r� by� zwi�zany oraz brak przekonywaj�cych zmy�lonych usprawiedli- wie� kaza�y mu zamilkn��. - Obawiam si�, �e nie na wiele si� przyda�em - zako�czy� niepewnie. - W ka�dym razie dzi�kuj�, padre. Raz jeszcze dygn�a i odesz�a. Pozosta� sam, stoj�c na schodach jak pos�pny czarny strach na wr�ble. Im d�u- �ej o tym my�la�a, tym bardziej by�a zadowolona, �e nic w tej sprawie nie zrobi�. Emilio wprost nie znosi�, kiedy kto� go nagabywa�, przypiera� do muru. Dawno ju� przekona�a si�, �e podsyca�o to jedynie jego up�r. Taki w�a�nie rezultat mia�aby interwencja Don Am- brogia. Albo Giuseppe. Andrea, jego najlepszy przyja- ciel, te� nie wsk�ra�by wi�cej. Ani nikt inny... - Dzie� dobry, Rosina - zawo�a�a jaka� kobieta, gdy przechodzi�a na drug� stron� piazza. - Dzie� dobry. - Jak si� miewa Emilio? - spyta�a tamta, ze z�o�li- wym nieco u�miechem. Powstrzyma�a ostr� odpowied�, kt�ra cisn�a jej si� na usta, i posz�a dalej, ura�ona i z�a, �e ludzie z wioski 122 tak ostentacyjnie plotkuj� o jej k�opotach. Pod wp�y- wem tego pos�pnego nastroju nagle postanowi�a, �e sama p�jdzie do winnicy Pelosich, zanim Wyman wr�- ci z Neapolu. Wyman odnalaz� szpital bez wi�kszych trudno�ci. Raz tylko na skrzy�owaniu, obwieszonych susz�c� si� bie- lizn� bocznych uliczek, zawaha� si�, czy jecha� w pra- wo, czy w lewo. Zaparkowa� samoch�d w skrawku cie- nia, rzucanego przez drzewo, i wszed� wolno po stro- mych stopniach. S�u�b� pe�ni� ten sam portier, co po- przednio. By� on z gatunku tych ludzi, dla kt�rych ka�- da twarz jest wyzwaniem, za� ka�de podpowiedzenie oznacza dla nich przyznanie si� do pora�ki. - Chwileczk� - powiedzia�, pstrykaj�c palcami na wysoko�ci ucha. - Ach, tak... Pan do signora Braschi, Czy zgad�em? - Za pierwszym razem. Portier rozpromieni� si�. - Szczyc� si� tym, �e nigdy nie zapominam �adnej twarzy, signore. - Powinien pan pracowa� w policji - powiedzia� Wyman, odwzajemniaj�c jego u�miech. - Czy mo�e pan powiedzie� signorowi Braschi, �e bardzo zale�y mi na czasie? - Tak, signore. Naturalnie. - Zawaha� si�. - Pana nazwisko... - Wyman. Doktor Wyman

Wątki

- Mam go...

Serwis znalezionych fraz

Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Wątki