Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Salij OP rozdz. 'Tysiąc lat królowania wybranych Bożych'; "Apokalipsa św. Jana" O.A.Jankowski s.265-72 (tzn. kom. KUL). 9.2. Uczą, że Jezus nie objął władzy zaraz po wstąpieniu do nieba, lecz że nastąpiło to dopiero w 1914r. ("Proroctwo to [Ps 110:1] wskazuje, że po wstąpieniu do nieba Jezus nie miał od razu objąć władzy; przeciwnie, miał czekać po prawicy Bożej (Hebrajczyków 10:12, 13)." - "Wiedza, która prowadzi..." s.96). Odpowiedź. 1P 3:23 mówi: "On jest po prawicy Bożej, gdy poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Moce, i Potęgi" por. Mt 28:18, Kol 1:13, Ef 5:5. "Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane" (Hbr 2:8), bo On zasiadając "po prawicy Boga" (Hbr 10:12) oczekuje "aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego" (Hbr 10:13), co nastąpi definitywnie przy końcu świata, gdy "nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc" 1Kor 15:24. 10. IMIĘ CHRYSTUSA 10.1. Uczą, że zbyt eksponujemy imię Jezusa, zapominając o ważniejszym imieniu Jehowa. Sami zmienili (1939r.) nawet podtytuł Strażnicy tzn. "Zwiastun Obecności Chrystusa" na "Zwiastująca Królestwo Jehowy" (w 1939r. pierwsze 4 numery miały podtytuł: "Zwiastun Królestwa Chrystusa") "Świadkowie Jehowy głosiciele..." s.724. W art. pt. "Czy powinieneś modlić się do Jezusa?" zabraniają zwracać się do Chrystusa w modlitwie (Strażnica Nr 24, 1994 s.23; por. Nr 21, 1995 s.5-przypis). Piszą też: "Tym samym Jezus wykluczył możliwość zwracania się (...) nawet do niego samego" (Strażnica Nr 14, 1996 s.5). Dziwne w związku z tym są ich inne słowa: "Tak więc razem z Janem żarliwie się modlimy: 'Amen! Przyjdź, Panie Jezusie'." ("Wspaniały finał..." s.319). Patrz też s.36, gdzie chwalą się jak usuwali z własnych śpiewników pieśni sławiące Jezusa. Odpowiedź. Pismo Św. pokazuje nam, co mamy czynić w imię Jezusa, podkreślając ważność tej Osoby. Aby uwidocznić to przedstawiam niektóre wersety obejmujące to zagadnienie: Przyjmujemy chrzest w Jego imię (Dz 2:38, Mt 28:19), zbieramy się w Kościele w Jego imię (1Kor 5:4, Mt 18:20), w Nim stajemy się nowym stworzeniem (2Kor 5:17), w Nim mamy dostęp do Ojca (1J 2:23), jesteśmy Jego sługami (1Tm 4:6), to Jego mamy być uczniami (J 15:8), to On spełnia nasze prośby (J 14:14), w Jego imieniu pokładamy nadzieję (Mt 12:21), w Nim mamy zbawienie (Dz 4:12), Jego imię jest dla nas najwyższym imieniem (Ef 1:21), to na Jego imię zginamy kolana (Flp 2:9n.), od Niego mamy pokój Chrystusowy (J 16:33), w Jego imię głoszone jest nawrócenie i odpuszczenie grzechów (Łk 24:47), On jest naszym ukojeniem (Mt 11:28nn.), dobro czynimy w Jego imię (Kol 3:23n.), w Nim jest nasza wiara (1Tm 3:13), w Nim jest nasza miłość (2Tm 1:13), do Jego imienia mamy się przyznawać (Mt 10:32), dla Jego imienia poświęcamy nasze życie (Dz 15:26), Jego jesteśmy ludem (Mt 1:21, Tt 2:14), w Jego imię pełnimy wolę Bożą (J 6:29), przykazaniem jest wierzyć w imię Jezusa (1J 3:23) itd. Słowo gr. onoma (imię) związane z osobą Jezusa w NT pada ok.96 razy (por. Strażnica Nr 23, 1998 s.4 "przeszło 80 razy"), natomiast dot. Ojca ok.34 razy. Widać więc, które imię głosili pierwsi chrześcijanie. 10.2. Uczą, że zbawienie jest w imieniu Jehowy. W tym celu pozmieniali wersety w swych "Chrześcijańskich Pismach Greckich...", np. "Gdyż każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony" Rz 10:13. Tymczasem cały kontekst zdania: "Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony" (Rz 10:13) wskazuje, że imię Pańskie to imię Chrystusa. Rz 10:9 mówi: "Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem (...), osiągniesz zbawienie". Apostoł odnosi więc Rz 10:13 też do Chrystusa (por. 1J 5:13, J 20:31). Stwierdzenie, że Jezus jest Panem św.Paweł uzasadnia cyt. ze ST stosowanymi tam do Jahwe (Iz 28:16, Jl 3:5 por. Rz 10:11, 13). Apostołowie robili tak (np. Hbr 1:6, 10n.), bo dla nich Jezus był równy Ojcu (J 5:23). Św.Ireneusz (ur.130-40) tak skomentował Rz 10:13: "A nie dano innego imienia Pana pod niebem, w którym ludzie są zbawieni, jak tylko imię Boga, którym jest Jezus Chrystus, Syn Boży..." ("Wykład Nauki Apostolskiej" 96). Co jeszcze potwierdza, że Rz 10:13 dot. imienia Jezusa? W Rz 10:12 napisano: "Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich" (por. Dz 10:36), a podobne wyrażenie pada w Ga 3:28 ("Nie ma już Żyda ani poganina (...) jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie"). W obu przypadkach Apostoł mówi więc o Chrystusie. Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s.24 też Rz 10:11n. odnosi do Jezusa i nie wiadomo czemu Rz 10:13 do Jehowy. Por. Rz 10:14-17 (Żydzi nie uwierzyli w Jezusa, a nie w Jahwe). Pamiętajmy, że Jl 3:5 (2:32 w Biblii ŚJ) jest proroctwem, które wypełnia się na Jezusie. Mt 1:21 mówi, że to Jezus "zbawi swój lud". Poganinowi, który nie znał imienia Jehowa, św.Paweł powiedział: "uwierz w Pana Jezusa (...), a zbawisz siebie i swój dom" (Dz 16:31 por. 1Tes 5:9 "osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa..."), a Mt 12:21 mówi: "W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą". Podobnie jak z Rz 10:13 postąpili z Dz 2:21: "każdy kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony". W "Chrześcijańskich Pismach Greckich..." w wersecie tym jest imię Jehowa. Tymczasem chodzi tu o wzywanie imienia Jezusa, o czym świadczą inne miejsca: "którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa" 1Kor 1:2; "I ma On władzę (...) więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia" Dz 9:14 por. w.15nn