Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Ta sztuka wymaga wielkiej zręczności, a tym samym długich ćwiczeń, zarówno wykonawcy, jak i asystenta. Trudny jest 87 Harry Houdini zwłaszcza moment, kiedy obaj jednocześnie znajdują się na małym skrawku wieka za zasłoną. Wszystkie czynności od momentu pojawienia się asystenta na wieku do upuszczenia przez niego zasłony muszą być dokładnie zsynchronizowane, przebiegać gładko i bezbłędnie. Zmiana kostiumów czyni z tej iluzji sztukę naprawdę błyskotliwą. Efekt jest szczególnie jaskrawy, gdy stary strój zostaje w skrzyni, a nowy wyraźnie się od niego różni. Wtedy publiczność w żaden sposób nie może przeoczyć zamiany. Opisany numer może być wkonywany zarówno na scenie teatru, jak i pod gołym niebem. Jest on ze wszystkich stron ukryty przed oczami widowni, a właściwie wykonany stanowi prawdziwy majstersztyk iluzji. Pamiętaj jednak, że twój kufer nie powinien być zbyt jaskrawy. Im mniej rekwizyt rzuca się w oczy, tym bardziej realistyczna jest iluzja. Przenikanie przez mur z cegieł Nie ma żadnego znaczenia, czy przenikasz przez zwykłą ścianę, czy przez Wielki Mur Chiński. Efekt jest ten sam. Sztukę tę możesz wykonywać zarówno w teatrze, jak i pod gołym niebem. Wielu miłośnikom magii dobrze znane jest przeniknięcie przez Chiński Mur Davida Copperfielda, ale być może zaskoczy ich fakt, że to właśnie Harry Houdini w początkach XX w. uczynił tę iluzję znaną na całym świecie. Iluzjonista zaprasza widzów, by obejrzeli mur, przez który ma zamiar przeniknąć. Każdy ma prawo go dotknąć, podrapać, postukać, słowem - s k r u p u l a t n i e sprawdzić, czy nie ma ukrytego przejścia ani też innych zamaskowanych przeróbek. Następnie widzowie ci ustawiają się po obu stronach muru i bacznie śledzą każdy element pokazu. W pewnym momencie 88 Przenikanie przez mur z cegieł iluzjonista podchodzi do muru w jego centralnym punkcie, a kilku asystentów wnosi trzyczęściowy nieprzejrzysty ekran, którym osłania go ze wszystkich stron. Ponad ekranem wykonawca macha do widzów ręką. Gdy tylko jego dłoń znika, asystenci rozmontowują i wynoszą ekran. Wygląda to tak, ; jakby iluzjonista zniknął we wnętrzu ściany. Asystenci przenoszą się następnie na drugą stronę ściany i znowu ustawiają ekran. Prawie natychmiast pojawia się za nim iluzjonista, który, jak się wydaje, przeniknął przez mur. Asystenci znów szybko składają ekran i wynoszą, a widzowie mogą ponownie przystąpić do badania ściany. SEKRET: Houdini kupił prawa do oryginalnego triku w maju 1914 r. Zaledwie dwa miesiące później przedstawił w Nowym Jorku własną wersję tego numeru. Wkrótce w jego ślady poszli inni, tworząc wiele dalszych odmian tej iluzji. Trzeba przy tym dodać, że zawsze, gdziekolwiek ją wykonano, odnosiła wielki sukces. Tutaj podaję instrukcję do najbardziej rozpowszechnionej i najprostszej wersji triku: Ekran składa się z trzech części. Każda z nich ma około stu osiemdziesięciu centymetrów wysokości i sześćdziesięciu centymetrów szerokości. Wykonane są podobnie jak ramy do obrazu i składają się z metalowych rurek, na których rozpięto nieprzezroczystą tkaninę. Części te muszą mieć zaczepy, by można je było połączyć i postawić. Ekran nie różni się zbytnio od innych, ale o szczegółach za chwilę. Ani sam mur, ani podłoże wokół niego, ani żadna inna rzecz używana przy tym triku nie zostały w żaden sposób podrobione. Asystenci są ubrani w jednakowe kombinezony, noszą czapki i okulary. Wszyscy wyglądają w zasadzie identycznie. Podczas wykonywania tego triku wszędzie kręci się zawsze wielu asystentów, nie licząc zaproszonych na scenę widzów. Ten tłum ludzi wywołuje celowe i zauważalne zamieszanie wokół muru. 89 Pea shell game Pea shell game Trik ten początkowo służył ulicznym oszustom do naciągania matorów szybkiego zarobku. Houdini najpierw także używał o do zarabiania pieniędzy, lecz później wykonywał jako jeden numerów swojego programu. Przeznaczeniem każdej iluzji jest bawienie ludzi, a nie ich oszukiwanie. Iluzjonista pokazuje trzy nakrętki od butelek. Pod jedną nich umieszcza monetę i staje tyłem do publiczności. Ktoś z widzów jest proszony o pomieszanie nakrętek. Jednakże, kiedy wykonawca się odwraca, bezbłędnie wskazuje, pod którą nakrętką leży moneta. SEKRET: Nakrętki mogą być dowolne, tyle że jednakowe. Trik kryje się w monecie: Przyklejono do niej mały czarny włos wystający spod nakrętki. Ponieważ trik wykonuje się na ciemnym podłożu, włos jest w zasadzie niewidoczny. Należy użyć do tego nieco przezroczystego kleju, którego po wyschnięciu także nie widać. Kiedy pokażesz już, gdzie znajduje się moneta, wyciągnij ją i wrzuć do kieszeni, a nakrętkę pozostaw na stole. Zazwyczaj widzowie natychmiast podnoszą nakrętki, by je obejrzeć