Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

do Republiki Jemeńskiej wtargnęły walk- Sekretarz generalny ONZ U Thant odpowiedział jednak, iż możliwe jest jedynie całkowite wojska saudyjskie i jordańskie, które zmierzały do przywrócenia absolutystycznych rządów ^ wycofanie "niebieskich hełmów". Naser pogodził się z tym i minister Mahmud Riad zwrócił się królewskich. Rząd rewolucyjny zwrócił się o pomoc do ŻRĄ. 10 listopada zawarty został egip- J w ^ ^a^ d0 v Thanta (18 V). sko-jemeński sojusz obronny i utworzono wspólne dowództwo. Interwentom nie udało się obalić - p0 konsultacjach z państwami uczestniczącymi w siłach ONZ (Indie, Kanada, Jugosławia, rządu rewolucyjnego. Jordania zdecydowała wycofać się z wojny w kwietniu 1963 r., zaś Arabia | swec^' ^^a' Dania' Norwegia) U Thant oddziały ONZ odwołał. Izrael zaprotestował, nie Saudyjska we wrześniu roku następnego, nie przestając jednakże udzielać materiałowej pomocy || chciał ^"^ zgodzić si? na ich rozlokowanie po swojej stronie linii rozejmowej. Miejsce sil rojalistom jemeńskim. Zmuszało to ŻRĄ do utrzymywania w Jemenie pewnej liczby oddziałów || za^ ^ ° zla ^ ^^ e- wojskowych i udzielania mu pomocy gospodarczej. | , 23 ""J3 P^d6"1 oglosi} żB"1!011?"5 ^"Y Tiran i zatoki Akaba dla izraelskich oraz Naser był zwolennikiem lewicowej koncepcji jedności arabskiej, lecz w innych krajach | ^ statków' Powożących zaopatrzenie wojskowe dla Izrae a który ogłosił powszechną . i , - .1 - xi » - - * i -^ * i »- r> XI mobmzacię. W odpowiedzi również Jordania ogłosiła mobilizacię (24 V), zezwoliła na stacjono- przewazały koncepcie odmienne. Nastawienie antykomunistyczne reprezentowała partia Baas -! -'- r .,,.., , . ,, ,". , . . ,. - , - , o -- - r i L - i - -- - - . -l wanie wcisk irackich i saudy)skich na swoim terytorium; kroi Hussem wznowił stosunki dyplo- (Odrodzeme), która mając duże wpływy w Sym i Iraku, chciała rozciągnąć )e na inne państwa J| "" . , . , ,, , ... . ","," ,. . , ^' matyczne z ŻRĄ i podpisał z Naserem traktat o wzajemnej obronie (30 V). Następnie do tego traktatu przyłączył się Irak (4 VI). Na pytanie, kto uderzy pierwszy, odpowiedź padła 5 czerwca. Rankiem tego dnia Izrael arabskie. Na drodze zamachów wojskowych partia Baas doszła do władzy w Iraku (8 II 1963 r.) i Syrii (8 III 1963 r.). Chociaż jej program był równie antynaserowski co antykomunistyczny, już w tydzień po zamachu w Syrii utworzony przez nią rząd wysłał do Kairu delegację w sprawie utworzenia federacji trzech państw. Rozmowy zakończyły się 16 kwietnia przyjęciem deklaracji zaatakował z powietrza ŻRĄ i w ciągu kilku godzin zniszczył jej lotnictwo (300 samolotów, . ". , . _ ,,.,..,,..,,. , ... , n w większości na ziemi). Rozpoczęła się też ofensywa na lądzie. 9 czerwca wojska izraelskie w sprawie utworzenia Zjednoczonej Republiki Arabskie). Nie została ona jednak wprowadzona f ^ ^ ^^ ^^ ^ ^^ Czerwonym. 7 czerwca Izraelczycy zajęli zachodni w życie, ponieważ Naser wypowiedział ją (22 VII 1963 r.) ze względu na antylewicowe posunie- H ^rzeg Jordanu. 9 zaatakowali koncentrującą swe wojska Syrię i wkrótce dotarli do wzgórz Go- cia wewnętrzne obu rządów baasistowskich. Wkrótce w Iraku rząd baasistowski został obalony - ^ zwycięstwo zawdzięczali lepszemu dowodzeniu i uzbrojeniu oraz postawie żołnierzy. Izrael knr,"". . -. . , . , ... wszystkie zasady rezolucji, jeśli zostaną ewakuowane obszary okupowane, Tel Awiw zerwał rok n, T z pom0^ t znacznie lepsze rozpoznanie wywiadowcze. Odegrała pewną ;J wysuwając własny plan, czyniący warunkiem rozmów ustanowienie "nowych gra- ro ę nieobecność 30 tys^zołmerzy egipskich którzy znajdowali się w Jemenie. W wyniku wojny ^ odrzucenie tym samym rezolucji nr 242 rozpoczęło polityk? aneksji okupowanych obsza- izrael zagarnął ponad 60 tyś. km2 z ponadmilionową ludnością. " - ^ ^^ zmilitaryzowanych osiedli)