Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Warunki środowiskowe w pewnym stopniu wpływaja na rozwój organizmu i na jego cechy fenotypowe. Są to jednak zmiany niedziedziczne. Genotyp organizmu warunkuje właściwość różnego reagowania na warunki środowiskowe.Rośliny zielone zawierają w chloroplastach zielony barwnik chlorofil, konieczny do przeprowadzania fotosyntezy. Czasami wysiewajac nasiona zbóż czy innyeh roślin można zaobserwować kiełkujące siewki o białożółtawym kolorze, całkowicie pozbawione zdolności wytwarzania chlorofilu. Rośliny takie żyją, dopóki nie wyczerpią zapasów zawartych w nasieniu, a następnie giną, gdyż są niezdolne do fotosyntezy.Jeśli takiego mutanta zaszczepimy na podkładce z rośliny zielonej, to będzie się on rozwijał dokarmiany przez podkładkę. Tego rodzaju bezbarwne mutanty powstają w wyniku mutacji w jednym z kilku różnych genów, kodujących enzymy konieczne do syntezy czasteczki chlorofilu w komórkach roślinnych. Są to więc jakby dziedziczne albinosy roślinne niezdolne do wytwarzania chlorofilu w żadnych warunkach, w których mogą żyć rośliny.Synteza chlorofilu w roślinach przebiega w wielu etapach zależnych od różnych enzymów. Jeden z etapów syntezy chlorofilu wymaga, oprócz odpowiedniego enzymu, także promieniowania słonecznego, gdyż zachodzi w tym etapie tak zwana reakcja fotochemiczna wymagająca energii pochodzącej ze światła słonecznego. Gdy na wiosnę obserwujemy wyrastajace pędy ziemniaka w ciemnej piwnicy, to stwierdzamy, że są one cienkie, wiotkie, prawie bez liści, a przede wszystkim żółtawe i nie zawieraja chlorofilu. Gdy bulwę ziemniaka przeniesiemy na światło, to zacznie ona wytwarzać krótkie, grube, zielone pędy z normalnie wykształconymi liśćmi. Światło słoneczne ma olbrzymi wpływ na wykształcenie pędów i liści, a przede wszystkim na zdolność do wytwarzania chlorofilu. W tym przypadku brak chlorofilu w roślinie był spowodowany jedynie brakiem światła słonecznego, inaczej niż w przypadku dziedzicznego mutanta niezdolnego do syntezy chlorofilu. Roślina normalna, niezmutowana, zazielenia się na świetle, zaś mutant dziedziczny jest niezdolny do wytwarzania chlorofilu zarówno na świetle, jak i oczywiście w ciemności. A więc u roślin istnieje dziedziczna zdolność do wytwarzania chlorofilu w świetle słonecznym.Omówimy teraz przykład dotyczacy wpływu temperatury na fenotyp zwierzęcia. W hodowli królików wyróżniamy szereg ras o różnej barwie sierści, jak na przykład: płowej, żółtej, czarnej itp. Znamy także króliki albinotyczne o różowych oczach i białej sierści, całkowicie pozbawione barwnika. Zdolność do syntezy barwnika zależy od wielu genów kodujacych enzymy konieczne do jego syntezy. Jeden z genów związanych z syntezą barwnika, oznaczony symbolem C, jest podstawowy dla tej syntezy. Gdy królik jest homozygotą w stosunku do recesywnego allelu c, to wtedy synteza barwnika jest zablokowana i powstaje albinos.Dla genu C wykryto również drugi recesywnyh allel oznaczany symbolem c do potęgi h. Osobniki o genotypie chch są to tak zwane albinosy himalajskie. Króliki te mają cały korpus biały jak u albinosów, ale końce nóg, uszu, ogona i pyszczka są ciemno zabarwione. Króliki te hodowane w podwyższonej temperaturze sa całkowicie białe jak zwykłe albinosy, natomiast gdy hoduje się je w obniżonej temperaturze, to ciemne plamy stają się znacznie większe i obejmują nawet ćzęść korpusu królika. Jeśli wygolimy włosy w części niezabarwionej (na grzbiecie czy brzuchu) i do miejsca tego przyłożymy kompres z lodem, to wyrosną włosy ciemne. Odwrotnie, gdy na uszach królika z rasy albinosów himalajskich wygolimy włosy i pozwolimy im odrastać pod ogrzewającym kompresem, to wyrosną włosy białe. Tak więc wydaje się, że barwa włosów u albinosów himalajskich zależy od temperatury. W wyższej temperaturze, jaka charakteryzuje korpus królika, barwnik nie jest wytwarzany, na końcach nóg, pyszczka, ogona czy uszu, gdzie temperatura jest obniżona, barwnik we włosach wytwarza się.W tym przypadku można stosunkowo prosto wyjaśnić właściwości umaszczenia królików rasy albinos himalajski. Króliki o genotypie CC (bądź Cc czy Cc ), które posiadają dominujacy allel C, wytwarzają enzym konieczny do syntezy barwnika w ich sierści. Enzym ten jest w pełni aktywny w szerokim zakresie temperatur, w których królik może się rozwijać. Króliki o genotypie cc, czyli albinosy, wytwarzają enzym całkowicie nieaktywny we wszelkich temperaturach i wobec tego w każdych warunkach są całkowicie pozbawione barwnika. Allel c (w stosunku do którego są homozygotyczne króliki rasy albinos himalajski) koduje zaś konieczny do syntezy barwnika enzym, który jest nieaktywny w podwyższonej temperaturze, zaś w temperaturze obniżonej wykazuje prawie normalną aktywność. Dzięki wrażliwości enzymu na temperaturę, jest ona czynnikiem kształtującym fenotyp królika, czyli rodzaj jego umaszczenia.Omówione przykłady udowadniają wpływ warunków środowiskowych na fenotyp osobnika. Ponieważ jednak środowisko nie wpływa bezpośrednio na DNA, a więc i na geny, a jedynie na rodzaj ich fenotypowego ujawniania się, nie są to zmiany dziedziczne