Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Władysław Anders, Tomasz Arcisze- wski i amb. Edward Raczyński. Po śmierci Tomasza Arciszewskiego (w roku 1955) do Rady Trzech wszedł Tadeusz Bór-Komorowski (który ymarl w roku 1966). Rada Trzech prze- stała istnieć 8 lipca 1972 roku. W jej skład wchodzili wtedy gen. Stanisław Kopański, amb. Edward Raczyński i mec Alfred Urbański. Zaprzestanie działania Rady Trzech wiązało się z uznaniem przez nią Stanisława Ostro- wskiego jako prezydenta RP. Rada Wzajemnej Pomocy Gospodar- czej (RWPG) - utworzona w styczniu 1949 roku w Moskwie na naradzie z udziałem przedstawicieli Bułgarii, Czechosłowacji, Polski, Rumunii, Wę- gier i ZSSR. W krajach zachodnich RWPG nazy- wana jest często Komekonem (od słów ekonomia komunistyczna, na wzór skrótów Komintern i Kominfonń). Do sześciu krajów założycielskich dochodziły kolejno: Albania (1949), NRD (1950), Mongolia (1962), Kuba (1972), Wietnam (1978). Albania jed- nak od roku 1961 nie bierze udziału w działalności RWPG. rada zakładowa. O radach zakłado- wych mówił dekret z 6 lutego 1945 ro- ku. Były one wówczas pomyślane jako organy umożliwiające wpływ pracow- ników na sprawy zakładu pracy. W myśl dekretu rada zakładowa „współ- radio 225 działa z organami państwowymi w za- kresie kontroli społecznej nad działal- nością zakładu". Dekret ten zmienio- no 16 stycznia 1947 roku i wtedy uzna- no, że rady zakładowe są organami za- kładowych organizacji związków za- wodowych. W zakładzie pracy mógł istnieć tylko jeden związek zawodowy, była więc tylko jedna rada zakładowa. Rada zakładowa miała reprezentować pracowników wobec kierownictwa za- kładu pracy oraz nadzorować warunki pracy i urządzenia społeczno-kultural- ne, uzgadniać z dyrekcją przedsiębior- stwa przyjmowanie i zwalnianie pra- cowników, sprawy mieszkań służbo- wych, bezpieczeństwa i higieny pracy. Radę wybierali członkowie związku zawodowego w tajnym głosowaniu. Powoływano ją w zakładach pracy za- trudniających ponad 20 pracowników, w mniejszych - wybierano delegata związkowego. Zgodnie z ustawą z 20 grudnia 1958 roku członkowie rady za- kładowej wchodzili w skład Konferen- cji Samorządu Robotniczego. W roku 1980 rasy zakładowe stały się komór- kami branżowych związków zawodo- wych. radio. W listopadzie 1944 roku PKWN powołał przedsiębiorstwo państwowe „Polskie Radio". W latach 1944-1945 uruchamiano coraz to nowe rozgłoś- nie. W lutym 1949 roku stworzono Centralny Urząd Radiofonii, zastą- piony przez działający od sierpnia 1951 roku przy Radzie Ministrów Ko- mitet do Spraw Radiofonii „Polskie Radio", ten zaś w grudniu 1960 roku przekształcono w Komitet do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Te- lewizja". W latach 1956-1957 niektóre stacje zagłuszające przerobiono na lo- kalne rozgłośnie radiowe. Liczba abonentów radiowych prze- kroczyła 5 milionów w latach sześć- dziesiątych i 8 milionów w połowie lat 226 radio „Solidarność" siedemdziesiątych, zaś w roku 1983 przekraczała 9 milionów. radio „Solidarność". Pierwszą audy- cję radia „Solidarność" można było usłyszeć w Warszawie w Poniedziałek Wielkanocny, 12 kwietnia 1982 roku o godz. 9 wieczorem. Audycja, na falach ultrakrótkich, trwała 8 minut. Następ- ną nadano w Warszawie 30 kwietnia, przy wielkiej mobilizacji sił policyj- nych. Do początku sierpnia „Informa- cja 'Solidarności' Region Mazowsze" odnotowała dziesięć audycji radia „Solidarność" w Warszawie, trzy au- dycje w Poznaniu, po dwie w Gdańsku i w Krakowie, jedną we Wrocławiu. W stanie wojennym i później audycje kontynuowano i niekiedy można było je usłyszeć jako dodatkowy dźwięk w programie telewizji. Radio Wolna Europa (RWĘ) - roz- głośnia nadająca audycje w języku polskim, czeskim, słowackim, węgier- skim, rumuńskim i bułgarskim. Do pięciu sekcji nadających do europejs- kich krajów w orbicie radzieckiej do chodzą trzy sekcje nadające w języ] kach krajów bałtyckich: litewska, t0. tewska i estońska. Radio Wolna Europa jest częścią rozgłośni Radio Wolna Europa - Ra_ dio Wolność, w której Radio Wolność nadaje audycje w językach narodów Związku Radzieckiego (z wyłącze- niem trzech republik bałtyckich). Program polski Radia Wolna Euro- pa jest zorganizowany w rytmie dzie- sięciominutowych odcinków wiado- mości, nadawanych o pełnych godzi- nach. Wiadomości są wstępem do po- zostałych 50 minut, wypełnionych przez powtarzane bloki audycji. Czte- ry bloki dziennie składają się z nowego materiału, nadawanego po raz pierw- szy wieczorem i powtarzanego następ- nego dnia rano i po południu. Najpo- pularniejsza zapewne audycja Fakty, Wydarzenia, Opinie, złożona z kilku- minutowych komentarzy aktualnych, nadawana jest o 810 i 11'° wieczorem. Drugi blok, Panorama dnia o 910, to montaż krótkich reportaży aktual- nych. Na blok trzeci i czwarty składają się audycje o niebezpośredniej aktual- ności: czytanie tekstów z prasy pod- ziemnej i książek trudno dostępnych w Polsce, audycje dla poszczególnych grup odbiorców (dla rolników i robot- ników) i audycje na poszczególne te- maty (na przykład kulturalne i ekono- miczne). Radio Wolna Europa jest rozgłoś- nią amerykańską, finansowaną z bu- dżetu państwa. Nie jest to jednak roz- głośnia rządowa i Stany Zjednoczone nie są głównym tematem audycji. Są nim sprawy krajów, do których radio nadaje. Ponieważ Radio Wolna Europa nie podlega cenzurze komunistycznej i jest źródłem informacji niezależnym od rządów komunistycznych, więc traktują one to radio jako zagrożenie i rady narodowe 227 „oświecają wiele wysiłku zagłuszaniu (jycji, atakowaniu ich treści i osób a"acują'Cych w radio