Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

A jak dijdu sorok rika, budę z mene wże publika1; | :ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Bida Pólku2 pidkusyła, piszła Polka za Rusyna; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. 1444. [W rkp. t. 9—12 są zawarte w t. 5—8, nad którymi widnieją dopiski Kolberga wskazujące na kolejność odczytania wariantów.] 1 lub: treba meni czołowika • lub: mene Polka chocze dowho spaty; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Rusyn każe chatu mesty i za płuhom jisty nesty; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Ni do płuha, ni do rała, za chłopciami hała drała; |:ho ho, hoja boja, hołowońkoż bidnaż moja:]. Chatu mętu, tistu miszu, dity płaczut, ja kołyszu; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. g Nym ja dit'y utułyła, pryjszła swynia, mysu zbyła, | :ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. zasidajut chłopci w sadku; | :ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Ne byjt'e sia, ny ma za szczo, chóc-im kraszcza, to ladaszczo; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Kóby. ja tu bid'u znała, za muż ne jszła, taj hulała; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:]. A teper ja bidu znaju, piznu leżu, rano wstaju; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. Jak ja buła mołodyci, cilowaly mene w łyci; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:|. A teper ja stara baba, ne cilujut, choćbym rada; |:ho ho, hoja hoja, hołowońkoż bidnaż moja:]. 1445 Bida Pólku spokusyła, piszła Polka za Rusyna. Rusyn każe: Polka, w połę! Wona płacze: Kolka kołe. Oj, pojichaw muzyk w połę, łyszyła sia Polka doma: Ot, teper to moja wola, szo ne maju muza doma! Odjahnu sia wi szczo maju, pidu sobi pohulaju i napju sia, i prosplu sia, taj nykoho ne boju sia! 1445. J. F. Golovackij op. cit. cz. II s. 478. p p p P D Woj, po - ji - chaui Zdre - be - niu - cha sim rik na T,cj 1 p P P p; hej, [sira rik na un -nu, hej [sira rik na wij - nu]- Woj, pojichaw Zdrebeniuha sim rik na wijnu, hej hej, [sim rik na wijnu]. Łyszyw żonu Katarynu na mamu swoju, hej hej itd. Łyszyw boczkie z medom z wynom pozaszpuntowani, łyszyw słuhy wirneńkii pozasłużowani, łyszyw koni woronii pozaczisowani. Stara Zdrebeniuczka w h'ołowu zajszła, zwyła si1 mistamy, pysaria znaj szła. Ty syenku, Zdrebeniuhu, wijnu wojnujesz, twoja żona Kataryna pracu hajnuje8. Woj i boczkie z medom, z wynom poroztoczowani, woj i słuhy wirneńkii porozprawiuwani3, woj i koni woronii pozajiżdżowani. Pryjizdyt Zdrebeniuha a w sim rik z wijny: Wyjdy, wyjdy Katarynko, worota otwory. Ne wy'jszła Katarynka, wyjszła jeji świst': Ny ma doma Katarynye, pojichała w hiśt'4. Pryjchaw Zdrebeniuha a w sim rik z wijny: Wy'jdy, wyjdy Katarynku, worota otwory". Ne wyjszła Katarynka, wy'jszła jeho maty: Ny ma doma Kataryny15, piszła husty praty. A objichaw Zdrebeniuha na około staw, nigde, nigde Kataryny ne zastaw. 1 zwyła si — zwijała się 8 pracu hajnuje — majątek marnuje s porozprawiuwani — odpędzeni 4 w hiśt' —• w gości 1447 Baiysz cyś psze-ny-ciu ża - ia cyś je-czminu,ie-za - la, [cyś jl - czmin wie -za- la?] Oj, diwczyna biła na łyczeńku zblidła, cyś pszenyciu żała, |:cyś jeczmin wiezała:|? Nim pszenyciu żała, nim jaczmin wiezała, ej, diwczyna luba piszła za neluba, taj na wiki propała. Umruż bo ja, umru, taj budu sia dywyty, taj cy budesz, mij myłeńkij, |:za mnoju tużyty:|. Oj, wstał win, urny w sie, wziaw brytwy i pidholyw sie, oj, cyż ja ne hoden, cyż ja ne podoben, żeby ja ne ożenyw sie? Pryjszło dwi diwonki tiło nawidżaty, a win sobi pohladaji, |:kotruż by tu wziaty:|. Wziow by ja tu tuju, wysoku, tonkuju, kob' chtiła robyty dite hołubyty, taj men'e szinowaty. Wziow by ja tu tuju, neskuju, hrubuju, kob' chtiła robyty, dite hołubyty, taj men'e szinowaty. y e e Dite to jak czuły, jak wzięły tużyty: Zaberim sia za r'uczeńki, | :taj chodim służyły:|. Maty to jak zdriła, taj wzięła wstawaty, cyt-te dity, ne tużyte, takoj ja wasza maty. "Slyła-z, moja myła, jaka ty zradłyWaT" ja se hadał, szczo ty wmerla, a ty szcze budesz żyła. 1448 Zadiuórze ĄiJ*3 J* Jiir r •r O - że - nyii> sia _JL ne - ańr MJ r U J ny dru - żok, """—^N II uiziaiu so - bi lu by-mu-ju że - nu. Ożenyw sia newirny drużok, uwziaw sobi nelubymuju żenu. Oj, pidu ja u kitaj —horodok, kuplu sobi chistkij czounyczok i puszczu żenu na syne morę. Żena sedyt, jak świcia horyt, a dityczki, jak syrotoczki. Werny sia, werny-ś, ty neluba żena, bo wże w doma połowyny dobra ny ma. Ne wernu sia, ty newirny draże, bo zmiszczau sia1 nado mnoju duże. 0 dzieciach 1449 Podhorce i? A jak bu - de chfo - peć, ____I bu - de szewc, W' f P " fe Jł J J) J bu-de ro-byuj bu - ty laj wla-neć; a jak bu-de do - czka ii i Ma - ry - a, bu - de la - ka szel - ma jak ja- 1449. Śpiewał Szczęsny Morawski. 1 snuszczau sia — znęcał się A jaK ouae cniopec, ouae szewc, budę robyw buty taj w taneć; a jak budę doczka Mary a, budę taka szelma jak i ja. 1450 [Stanisławowskie] Oj, mołoda mołodycy, dywy si na mene, ta jak budesz chłopci maty, naj si wdast u mene. Ta jak budę bida chłopeć, to ja jemu otec, a jak budę taj diwczyna, ne moja pryczyna. Para nieślubna 1451 A w jednym seli nedaleko Dubna, wandruwała para z sobow neślubna: Hrycko z Maruchoju, a z swojoju czerniuchoju, szukaty sy misca. Ta znajszły sy misce u jednoho pana, daruwaw im toj pan kozu i barana. Hrycko w horu ide, szumyt, bubnyt, kuda ide, szczo w wełykim szczastiu. Daruwaw im toj pan iszczę i tełyciu; a Marucha każe: Dobre nam tu, Hryciu! Hrycko w horu ide, szumyt, bubnyt, kude ide, szczo w wełykim szczastiu. 1451. Ż. Pauli op. eit. T. 2 s. 104—105. piszow win do pana o niu że prosyty. Hrycko w horu ide, szumyt, bubnyt, kuda ide, szczo w wełykim szczastiu. Tam-że jeho żinka, taj ne darmuwała, psam jisty waryła, z dworakamy hulała