Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Reakcje charakterystyczne: 1) ból w prawym przedramieniu, 2) zamykanie oczu, 3) drżenie wargi dolnej, zwłaszcza jej prawej połowy. W tej placca reakcje charakterystyczne są szczególnie cenne. Weźmy na przykład drugą z nich. Jeżeli oczy nie zamykają się całkowicie, trzeba przesunąć ładowanie w dół, tzn. w kierunku palców (przemieszczenia te są oczywiście rzędu ułamka milimetra). Jeżeli bardziej zamyka się oko prawe, trzeba przesunąć ładowanie więcej w lewo, i odwrotnie. W ten sposób dysponujemy prawdziwym “wykrywaczem", który pozwoli nam ustalić położenie danej placca z maksymalną dokładnością. A teraz przejdźmy do placca, która wskazuje odległość od 100 do 500 metrów. Średnica jej jest taka sama, jak poprzedniej. Znajduje się ona na tej samej linii osiowej, w płaszczyźnie zawartej 4 cm nad linią stawową dłoni. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w dolnej połowie ramienia prawego, 2) uczucie zimna w małżowinach usznych, 3) ataki kaszlu. W tym przypadku, jak i we wszystkich następnych, odczuwalne będą wrażenia drugie, występujące symetrycznie z obydwu stron ciała. Jeżeli dane wrażenie będzie zbyt słabo odczuwane, to ładowanie trzeba przesunąć do góry, jeżeli zaś będzie ono odczuwane zbyt mocno, to do dołu, identycznie w prawo i w lewo, aż do dokładnego wyszukania tej placca. Od 500 do 1.000 metrów: średnica tej placca jest taka sama, jak poprzednich i mieści się ona także na tej samej linii, w przedniej powierzchni przeciwramienia lewego, 2 cm powyżej poprzedniej. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w górnej połowie ręki prawej, 2) parestezja w dwóch małych palcach, 3) parestezja w gardle. Od 1.000 do 2.000 metrów: ta placca (średnica jest wartością stałą) mieści się 2 cm nad poprzednią. Reakcje charakterystyczne: 1) impuls do machania nogami, 2) uczucie zimna w obydwu policzkach, 3) kichanie i katar. Od 2 do 5 km: ta placca jest umiejscowiona trzy palce nad poprzednią. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w przedniej części ud, 2) mrowienie w obydwu kciukach, 3) konwulsje w okolicy lewej skroni. Od 5 do 10 km: ta placca (średnica jest taka sama) figuruje 2 palce w poprzek nad poprzednią. Reakcje charakterystyczne: 1) astenia tułowia, 2) ból w dwóch kościach biodrowych, 3) ból w wewnętrznej powierzchni nogi lewej nad kostką przyśrodkową. Od 20 do 40 km: ta ostatnia placca mieści się 2 palce w poprzek nad poprzednią, tj. 2-3 cm nad zgięciem łokcia (stale na linii osiowej, ręki lewej). Reakcje charakterystyczne: 1) bolesna placca w środku kręgosłupa, 2) palenie w przedramieniu lewym od strony pleców, 3) ból w szczęce górnej lewej. Od 40 do 100 km: ta placca mieści się około 6 palców w poprzek nad poprzednią, tj. mniej więcej w połowie ręki. Reakcje charakterystyczne: 1) zimno w karku, 2) ból w zewnętrznej części rzepki, 3) drżenie rąk. Od 100 do 200 km: ta placca – stale w osiowej linii ręki -jest umiejscowiona w płaszczyźnie przechodzącej przez zgięcie pach. Reakcje charakterystyczne: 1) ból pod podbródkiem, 2) ból w jednym segmencie obydwu boków, 3) zimno w nogi. Od 200 do 2.000 km: ta placca jest usytuowana 2 cm nad poprzednią. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w prawej połowie ciała, 2) ból w paśmie poprzecznym górnej części (grzbietowej) dłoni, 3) ból w pięcie lewej. Od 2.000 do 5.000 km: umiejscowiona 4 cm nad poprzednią, ta placca figuruje na linii stawowej, łopatki. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w paśmie poprzecznym wzdłuż brzucha, 2) parestezja w jamach nosowych, 3) ból w palcu środkowym lewej ręki. Od 5.000 do 10.000 km: ta placca mieści się 2 cm nad poprzednią w punkcie odpowiadającym wyrostkowi łopatki lewej, na przedramieniu, 2 palce w poprzek pod linią boczną ciała. Reakcje charakterystyczne: 1) ból w górnej części (grzbietowej) dłoni lewej, 2) bolesna prostokątna placca w powierzchni przedniej dwóch połówek klatki piersiowej, 3)... (radiocelalgia?) wzdłuż zewnętrznego pasma uda prawego. Na tym kończy się wykaz uwzględniony przez Calligarisa, gdyż bardzo rzadko potrzebne byłyby placche odnoszące się do większych odległości. Celem uniknięcia jakichkolwiek pomyłek, raz jeszcze powtarzamy, że za każdym razem uwrażliwia się tylko placca odpowiadająca danej odległości między dwoma osobami biorącymi udział w eksperymencie, a zatem tylko tę należy ładować. W razie zaznaczania tych placche na skórze, należy unikać stosowania czerwonego atramentu. Obecność wody lub lodu na skórze może przeszkadzać w przeprowadzeniu eksperymentu. W czasie eksperymentu osoba percypująca musi koniecznie myśleć o czymś lub o kimś, byle nie o nadawcy. Ponadto żadna z tych osób nie powinna przebywać w pobliżu lub wpatrywać się w przedmioty koloru czerwonego, natomiast uwrażliwieniu tych placche sprzyja wpatrywanie się w takie kolory, jak np. jasnozielony z małymi i zbliżonymi do siebie, ciemnymi punktami koloru ciemnobrązowego. Dla lepszego naładowania tych placche wskazane jest, aby nadawca ograniczył się, lecz bez specjalnego wysiłku umysłowego, do wyobrażenia sobie fizycznego wyglądu odbiorcy, w miarę możliwości z zamkniętymi oczyma. Czasami z nie wyjaśnionych jeszcze powodów ładowanie placca może nastąpić z kilkusekundowym opóźnieniem w stosunku do początku emisji telepatycznej i bardzo często trwa jeszcze przez jakiś czas po jej zakończeniu