Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

Zgodzą się na wyrzeczenia, ale po analizie budżetu państwa. Gotowi są akceptować powołanie urzędu prezydenta i Senatu i gotowi są w tych sprawach do konstruktywnej dyskusji. Doszło do porozumienia w sprawie harmonogramu prac Okrągłego Stołu, jego zespołów, przewodniczenia. Skład będzie następujący: 6 miejsc OPZZ, 231 6 miejsc „Solidarność", 14 miejsc obóz rządzący, 14 miejsc opozycja oraz 14 miejsc autorytety niezależne. Obserwatorzy ze strony Kościoła - 2 miejsca. „Przedmiotem umowy jest podział 14 miejsc w grupie autorytetów niezależnych: 9 miejsc dla nas; 5 - dla opozycji. Łącznie uczestników będzie 56. Jeśli chodzi o kwestię spornych nazwisk - Kuronia i Michnika - to strona solidarnościowa przyjęła nasze warunki. Uznano potrzebę zadeklarowania z ich strony poszanowania prawa i porządku konstytucyjnego. Wałęsa oświadczył, że te «dzieci nomenklatury» złożą taką deklarację". Najtrudniejsza była sprawa kalendarza legalizacji „Solidarności". Początkowo władze chciały, aby legalizacja była ostatnim ogniwem procesu politycznego rozpoczynającego się porozumieniem w sprawie wyborów. To dla strony solidarnościowej było nie do przyjęcia. Ostatecznie przyjęto rozwiązanie polegające na iunctim, czyli powiązaniu między niekonfron-tacyjnymi wyborami i spokojem społecznym a zgodą na uznanie „Solidarności", ustalając kalendarz działań strony rządowej. Było to porozumienie warunkowe, ponieważ gen. Kiszczak oświadczył, że władze nie mogą przyjąć takiego zobowiązania bez porozumienia ze swymi mandatariuszami. Strona solidarnościowa oświadczyła, że zasada tego porozumienia musi znaleźć się w przemówieniu inaugurującym obrady Okrągłego Stołu. I rzeczywiście, w przemówieniu gen. Kiszn czaka zostało to potwierdzone. W sprawach wyborów postanowiono powołać wspólny zespół, po 3 osoby z każdej strony, dla przygotowania ordynacji wyborczej. Strona solidarnościowa wypowiedziała się przeciwko swojemu udziałowi na liście krajowej i stanowczo podkreśliła, że ograniczenia wolności wyborów dotyczyć mogą tylko wybo-. rów najbliższych150. X 150Okrągły Stół, s. 178-195. Por. też: Peter Raina, Rozmowy..., s. 360-379. Z obu zapisów przebiegu obrad w Magdalence nie wy- 232 31 stycznia odbyło się posiedzenie Biura Politycznego z udziałem I sekretarzy KW PZPR. Kiszczak i Ciosek przedstawili informację o przygotowaniach do Okrągłego Stołu i rozmowach z przedstawicielami konstruktywnej opozycji. Biuro Polityczne zaakceptowało podjęte działania. Rozważano problem rejestracji NZS. Powołano zespół, który miał przeanalizować rejestrację NZS w dwóch wariantach: przed rozpoczęciem Okrągłego Stołu lub po jego zakończeniu. Uznano też „za niezbędne utworzenie w Komitecie Centralnym operatywnego ośrodka dyspozycyjnego (na bazie istniejącego już Sztabu) koordynującego działania w trakcie przygotowań do obrad «okrągłego stołu», jak i rozmów roboczych"151. Postanowiono też zorganizować 4 lutego „spotkanie («próba generalna») osób przewidzianych do udziału w obradach «okrągłego stołu» oraz przewodniczących zespołów i podzespołów roboczych (omówienie wystąpień, taktykę postępowania, instrukcje dla zespołów, zabezpieczenie organizacyjne, materiałowe itp.)". Wydawało się, że nic już nie stanie na przeszkodzie rozpoczęciu w poniedziałek 6 lutego obrad Okrągłego Stołu. W Pałacu Namiestnikowskim na Krakowskim Przedmieściu ustawiono w Sali Kolumnowej gigan- nika rola bp. Gocłowskiego, którą podkreśla Dubiński w informacji. Zapisy obrad nie obejmują jednak rozmów w czasie przerw i posiłków. Brak też informacji o 15-minutowej rozmowie gen. Kisz-czaka (z jego inicjatywy) z Geremkiem i Mazowieckim po zakończeniu obrad. 151 Ostatni rok..., s. 257-258. Wspomniany Sztab Koordynacyjny został powołany „celem szybkiego, operatywnego i skutecznego koordynowania działań w walce politycznej z opozycją i przeciwnikiem politycznym" decyzją Biura Politycznego 6 grudnia 1988 r. Sztabowi przewodniczył Józef Czyrek, a wchodzili doń: Stanisław Ciosek, Kazimierz Cypryniak, Gabriela Rembisz, Maciej Lubczyński, Aleksander Kwaśniewski, Jerzy Urban oraz po jednym przedstawicielu MSW i OPZZ (tamże, s. 205). 233 tyczny okrągły stół, przygotowywano pomieszczenia dla dziennikarzy, sekretariatów itp. Okazało się jednak, że sprawy się komplikują. 1 lutego Mazowiecki i ks. Orszulik spotkali się z Cioskiem, Gdulą i Kłodą. Poinformowano ich o reakcjach działaczy partyjnych i związkowych na decyzje X Plenum. Ciosek mówił wręcz o przymierzu OPZZ z partyjnym betonem. Przeprosił za użycie przez Urbana w czasie konferencji prasowej określenia, że zawiązał się między obozem rządowym a opozycją konkubinat, który musi być szybko skonsumowany. U-stalono, że rzecznicy prasowi (Urban i Onyszkiewicz) nie będą siedzieli przy głównym stole. Miejsce Urbana zajmie mec. Siła-Nowicki. W kwestiach proceduralnych doszło do ostrego konfliktu. W Magdalence ustalono, że posiedzenie inauguracyjne Okrągłego Stołu otworzy przemówienie gen. Kiszczaka, który następnie udzieli głosu Lechowi Wałęsie. Po tych dwóch wystąpieniach nastąpi przerwa, a po niej dalsze wystąpienia. 1 lutego Mazowiecki jednak oświadczył, że Wałęsa nie zgadza się, aby jako pierwszy po przerwie przemawiał Miodowicz. Gdyby tak miało być, Wałęsa przemówi jako ostatni