Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

c.). Zob. art. 840 § 1 in fine kodeksu cywilnego. Dla ochrony interesów sk³adaj¹cego kodeks wprowadza, dla przypadku pos³u¿enia siê zastêpc¹, odpowiedzialnoœæ osobist¹ zastêpcy wobec sk³adaj¹cego. Gdy przechowawca odpowiada za zastêpcê jak za swe w³asne dzia³ania i zaniechania, ich odpowiedzialnoœæ jest wówczas solidarna (art. 840 § 2 k.c.). Uchybienie przez przechowawcê nale¿ytemu wykonywaniu przechowania, polegaj¹ce na u¿ywaniu rzeczy, zmianie miejsca lub sposobu przechowania albo na oddaniu rzeczy innej osobie, powoduje surow¹ odpowiedzialnoœæ za casus mixtus (art. 841 k.c.). 2. Obowi¹zki sk³adaj¹cego. Sk³adaj¹cy niezale¿nie od tego, czy przechowanie jest odp³atne czy nieodp³atne, ma obowi¹zek zwrotu wydatków poniesionych przez przechowawcê w celu nale¿ytego wykonania pieczy nad rzecz¹ i zwolnienie przechowawcy od zobowi¹zañ, które by w tym zakresie na siebie przyj¹³ (art. 842 k.c.). Tu zob. równie¿ art. 461 § 1 i § 3 k.c. Sk³adaj¹cy ma dalej obowi¹zek odebrania rzeczy z chwil¹ zakoñczenia przechowania. Wreszcie, gdy chodzi o przechowanie odp³atne, obowi¹zkiem sk³adaj¹cego jest uiszczenie przechowawcy wynagrodzenia (art. 836). Je¿eli wysokoœæ wynagrodzenia nie jest okreœlona w umowie lub w taryfie, nale¿y siê wynagrodzenie w danych stosunkach przyjête. Obowi¹zek ten powinien byæ spe³niony, w braku wskazañ w umowie, najpóŸniej w chwili zwrotu rzeczy przez przechowawcê, co wynika z charakteru i celu umowy przechowania. IV. Zakoñczenie stosunku prawnego. Normalne zakoñczenie stosunku nastêpuje z up³ywem czasu, na który umowa przechowania by³a zawarta. Przechowanie mo¿e jednak zakoñczyæ siê wczeœniej. Co do oddaj¹cego rzecz na przechowanie (sk³adaj¹cego), mo¿e on ¿¹daæ zwrotu rzeczy w ka¿dym czasie, gdy¿ przez zawarcie umowy przechowania nie wyzbywa siê przecie¿ prawa dysponowania rzecz¹ (art. 884 § 1 k.c.). Co do przechowawcy ustawa odró¿nia d w i e sytuacje. Gdy umowa przechowania by³a zawarta na czas oznaczony, mo¿e on wyj¹tkowo ¿¹daæ odebrania rzeczy przed terminem, je¿eli wskutek okolicznoœci, których nie móg³ przewidzieæ, nie mo¿e bez w³asnego uszczerbku lub bez zagro¿enia rzeczy przechowywaæ jej w sposób odpowiadaj¹cy przyjêtym obowi¹zkom (art. 844 § 2 zd. 1 k.c.). Gdy natomiast umowa przechowania by³a zawarta na czas nie oznaczony, a tak¿e gdy przechowanie by³o nieodp³atne, przechowawca mo¿e ¿¹daæ odebrania rzeczy w ka¿dym czasie (art. 844 § 2 zd. 2 k.c.). Co do samego wykonania zwrotu, z uwagi na miejsce i moment wydania rzeczy - zob. tak¿e art. 844 § 3 i 2 in fine kodeksu cywilnego. Przechowawcy s³u¿y prawo zatrzymania rzeczy do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia zwrotu wydatków na rzecz oraz roszczeñ o naprawienie szkody przez rzecz wyrz¹dzonej (art. 461 § 1 k.c.). § 93. Przechowanie nieprawid³owe Umowa przechowania nieprawid³owego (³ac. depositum irregulare) jest od- mian¹ zwyk³ej umowy przechowania, polegaj¹c¹ na tym, ¿e jej przedmiotem staj¹ siê pieni¹dze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, a obowi¹zek zwrotu dotyczy nie tych samych rzeczy, lecz tej samej iloœci pieniêdzy lub tej samej iloœci rzeczy tego samego gatunku i jakoœci (art. 845 k.c.). Na równi z pieniêdzmi traktuje siê w judykaturze waluty obce, monety z³ote, z³oto, platynê i inne kruszce wartoœciowe - zob. orz. SN z 16 V 1967 r., OSPiKA 1967, poz. 263. Z punktu widzenia gospodarczego celem przechowania nieprawid³owego jest w zasadzie zaspokojenie interesu osoby sk³adaj¹cej, dla której --- ze wzglêdu na charakter przedmiotu przechowania - jest obojêtne, czy otrzyma zwrot tych samych, czy takich samych rzeczy. Nie ponosi ona przy tym ryzyka przypadkowej utraty czy zniszczenia przedmiotu przechowania, ze wzglêdu na zasadê genus perire non censetur. Osoba bior¹ca rzeczy na przechowanie nieprawid³owe ma w tym przypadku i swój interes na myœli, uzyskuje bowiem w czasie trwania przechowania mo¿noœæ rozporz¹dzania danym przedmiotem. Nie jest to bez znaczenia, zw³aszcza gdy idzie o pieni¹dze i papiery wartoœciowe. W ujêciu kodeksu cywilnego o traktowaniu przechowania jako przechowania nieprawid³owego decyduje nie sam przedmiot przechowania, lecz dyspozycja przepisów szczególnych, umowa stron lub okolicznoœci, w których dochodzi do przechowania (art. 845 zd. 1 k.c.). W praktyce istnieje domniemanie faktyczne, ¿e sam przedmiot przechowania, o którym mowa, przemawia za przyjêciem skutków przechowania nieprawid³owego. Przechowanie nieprawid³owe zbli¿a siê do umowy po¿yczki, od której ró¿ni siê swym celem. Ustawa nakazuje wskutek tego stosowaæ w tym przypadku odpowiednio przepisy o po¿yczce (art. 845 zd. 1 k.c.). Do obowi¹zku zwrotu pieniêdzy znajduje tym samym zastosowanie zasada nominalizmu pieniê¿nego. Natomiast co do czasu i miejsca zwrotu przedmiotu przechowania nieprawid³owego znajduj¹ zastosowanie przepisy o przechowaniu (art. 845 zd. 2 k.c.). Zob. w tej kwestii wywody § 92, IV. Przechowawca staje siê w ramach przechowania nieprawid³owego w³aœ- cicielem rzeczy z³o¿onych na przechowanie i mo¿e nimi rozporz¹dzaæ bez zgody sk³adaj¹cego. Zob. orz. SN z 20 Xl 1969 r., OSN 1969, poz. 223. Co do powi¹zania przechowania nieprawid³owego ze stosunkami dotycz¹cymi kredytu bankowego -- zob. wy¿ej § 82. § 94. Przypadki zbli¿one do umowy przechowania Zasadnicze elementy umowy przechowania mog¹ wynikaæ z ustawodawstwa szczególnego dotycz¹cego depozytu s¹dowego lub oddania rzeczy na zachowanie (zob. wy¿ej wywody § 60). Co jednak wa¿niejsze - w wielu przypadkach niezmiernie rozpowszechnione staje siê b¹dŸ takie ukszta³towanie stosunku stron, w którym elementy przechowania rzeczy stan¹ siê sk³adnikiem mieszanego charakteru umowy, b¹dŸ wyst¹pi¹ w danym stosunku umowy nazwanej jako sk³adnik uboczny (dodatkowy) tego stosunku. Przyk³ady. Dla pierwszej sytuacji - przypadek umowy o œwiadczenie us³ug w hotelu lub zak³adach podobnego rodzaju, w których do jednej z us³ug nale¿y piecza nad rzeczami klienta (o czym osobno ni¿ej w § 95). Innym przyk³adem jest umowa banku z klientem o najem sejfu z jednoczesnym obowi¹zkiem przechowywania w nim rzeczy (z regu³y wartoœciowych) oddanych bankowi na przechowanie