Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.
Mężczyzna przerwał na chwilę pracę, zamachał ręką na powitanie i krzyknął: - Kończę za minutę! Skończę tylko z tym tutaj! Po chwili drzewo zwaliło się, złamawszy po drodze gałęzie sąsiednich drzew i krzewy. Nie było bardzo duże. Stanley Cameron już podążał w kierunku siostrzeńca, z toporem przewieszonym przez ramię, ocierając czoło rękawem koszuli. - Cześć, Cam, miło cię widzieć. Przyjechałeś dzisiaj prosto z Berkeley? - Wyciągnął rękę. Fenton pochwycił silną dłoń brata swojej matki i uścisnął ją. Stan Cameron był chudym, starszym mężczyzną, jego kasztanowe włosy przyprószyła siwizna. Miał głęboko osadzone oczy, otoczone zmarszczkami jak u człowieka, który dużo czasu spędził na otwartej przestrzeni. - Myślałem, że to grupa dzieciaków, które obiecałem poprowadzić jutro na Shastę - powiedział. Umówiłem się, że jedno lub dwoje z nich może przyjść tu dzisiaj i powspinać się dla rozgrzewki. Miałyby zaprawę przed jutrzejszym, prawdziwym podejściem. Potknął się na porozrzucanych kawałkach drewna. Jeszcze minuta, tylko pozbieram trochę na podpałkę. Trzeba robić co się tylko da, aby utrzymać czystą ściółkę i zapobiec zagęszczaniu drzew. Kozy obgryzają dolne liście, ale i tak wszystko szybko odrasta. Zwykle pożar wybucha co pięć, dziesięć lat. Czasami powodem jest burza z piorunami. Teraz żyje tu bardzo wielu ludzi i wszyscy drżą na myśl o ogniu. Nie możemy więc do niego dopuścić. To nie to co kiedyś. Dawniej te tereny były zupełnie dziewicze. Duży pożar może uczynić cuda na zarośniętych, dzikich terenach, lecz na ziemi zamieszkanej jest koszmarem. Cam, jak udało ci się wyrwać tutaj w środku roku akademickiego? - Instytut zamknięto z powodu szalejącej grypy. Nie mógłby przecież powiedzieć wujowi, że przyjechał tu tylko po to, aby sprawdzić, czy w kieszeni kurtki jest łata! - Nie wiem, jak wy tam wszyscy wytrzymujecie w tym smogu - rzekł wujek Stan. - Powinieneś przeprowadzić się tutaj. Fenton uśmiechnął się. - Nie wytrzymałbym samotności, wuju. - No, to znajdź sobie fajną dziewczynę - radził Stan Cameron. - Ożeń się z nią i przeprowadźcie się tutaj, a potem zrobisz stadko małych Fentonów i samotność już ci nie zagrozi. Dam ci kilka kóz. Fenton roześmiał się. Wuj ponawiał swoją propozycję niezmiennie, od kiedy Cam wyszedł z wojska. - A co, masz dziewczynę? - Można to tak nazwać - odpowiedział Fenton. Jeszcze nie jest przygotowana do zamążpójścia, ale... - Daj jej trochę czasu. Dziewczynom tak naprawdę tylko o to chodzi, nawet jeżeli mówią coś zupełnie innego. - Może za twoich czasów... - Fenton próbował delikatnie protestować, ale stary człowiek uśmiechnął się tylko. - Tak było i będzie. Nie można działać wbrew prawom natury. - Myślę, że może osiągnęliśmy taki moment, w którym kobiety przestały już uważać biologię za jedyny wyznacznik sposobu życia, wuju Stanie. - Może i tak - odparł wuj niewzruszony - ale czy myślisz tak lub inaczej, nie ma to żadnego wpływu na naturę. Pokaż mi roślinożernego lwa, a przegrałem, i przyznam, że prawa natury nie są wyznacznikami życia. Ale w innym wypadku zaufam naturze. Zbyt długo zajmuję się kozami, aby lekceważyć jej prawa. Fenton roześmiał się. - Nie wiem, jak Sally zniosłaby porównanie z kozami. - A więc na imię ma Sally? Przywieź ją tutaj kiedyś - zaproponował Stan Cameron. - Obiecuję, że nie będę porównywał jej do żadnej kozy. Na pewno życie tutaj spodobałoby się jej. Czysty, przyjazny klimat. Jeśli lubi łazić po górach, to zabrałbym was oboje na Shastę. - Niedawno stłukła sobie kolano, ale może kiedy się zagoi... - Myśl o przedstawieniu Sally ostatnim członkom rodziny sprawiła Fentonowi znaczną przyjemność. - A co ona robi? - Pracuje w moim instytucie. Parapsychologia. Stary człowiek wzruszył ramionami. - To nie najgorzej. Przynajmniej rozumiecie swoje problemy zawodowe, a to ważne. Coś nagle zaszeleściło w krzakach. - Szop pracz - wyjaśnił Stan Cameron, a Cameron Fenton poruszył się niespokojnie. Żelazor - dziwny, kościsty i pokraczny - przebiegł przez sam środek polanki, podniósł topór wuja Stana i uciekł, a po chwili zniknął w szeleszczącym poszyciu
-
WÄ…tki
- Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.
- Pułkownik Cathcart nie był w stanie ocenić, ile zyskał czy stracił na tej cholernej strzelnicy, i żałował, że nie ma przy nim pułkownika Korna, który mógłby ocenić dla niego...
- Tryumfu hetmana, który przywiódł swych jeńców: Wasyla, Dymitra oraz Iwana Szujskich, kniazia Wasyla Golicyna, patriarchę Filareta Romanowa i przekazał zdobyte sztandary...
- Motorniczy tramwajów, który ma prawo jeździć po całej Pradze, odnalazł ręką trąbkę i zatrąbił capstrzyk, tęskny capstrzyk, głos trąbki schodził po schodach aż ku rzece, aby...
- Powszechna republika będzie z pewnością szczęściem! Postęp? Ach, taki sam jak w znanej opowieści o chorym, który przewraca się z boku na bok w nadziei, że mu będzie lepiej...
- Po „Siedmiu kotach" został w redakcji tajemniczy obiekt, który przez wiele lat zagracał nasz ciasny lokal (podobno była to tablica rozdzielcza do teatralnych świateł), oraz...
- Dy Joal, który zdążał do ibrańskiej granicy sam i w wielkim pośpiechu, zebrał ich w mieście leżącym u stóp tych gór, gdzie zarabiali na marny żywot, raz eskortując...
- Chcąc sprecyzować tę niezwykłą właściwość dzieła sztuki należy zwrócićW^^ge na fakt, że człowiek posiada swój własny sposób percypowania rze^wistości, który różni go od...
- Marek, który już tego nie robił, zaproponował radzie gminnej, aby tę kwotę przeznaczyła na inny cel, oświadczając, że jeżeli ksiądz chce mieć dzwonnika, może go sobie...
- Jeśli socjologia będzie trwać w tej postawie, może się okazać, iż zyskała niezawodną metodologię, tyle że kosztem świata zjawisk, który pierwotnie zamierzała badać - dola...
- Na ten sam sezon Callas poprosiła także o partię Donny Fiorilli w Turku we Włoszech w reżyserii młodego Franca Zeffirellego, który z dużym powodzeniem zadebiutował w La Scali...