Niepewność bywa czasem gorsza niż brak uzbrojonej straży.

, a Niemcy w 1933 r. naruszyły ten zakaz. Przeważnie w ramach ministerstw obrony, a ściślej sztabów generalnych istnieją wyspecjalizowane jednostki organizacyjne koordynujące prace attachatów wojskowych. Według jugosłowiańskiego autora (prawdopodobnie na podstawie go dnia przeciwnikiem i wrogiem'". Wyjaśnia też, iż właśnie z powodu prowadzenia działalności szpiegowskiej przez attache wojskowych „za cenę własnego ryzyka'' są oni częściej aniżeli pozostali dyplomaci uznawani z&personae non gratae. Milan Zaćević. Vojna..., s. 62-75. Kryteria i praktyka „zbierania informacji" podlegają jednak przemianom. Na przykład, mówiąc o weryfikacji danych o obcych siłach zbrojnych, dyslokacji jednostek i głównym uzbrojeniu — szef Wojskowych Służb Informacyjnych WP generał B. Izydorczyk stwierdzi! m.in., iz obecnie wiele informacji na ten temat jest dostępnych oficjalnie i podlega kontroli także ze strony obserwatorów OBWE, dodając, iż „Ponadto o niektóre interesujące nas sprawy mogą się już teraz zapytać wprost gospodarzy nasi attache wojskowi. Jest ich 26 w głównych krajach, zwłaszcza europejskich" (..Rzeczpospolita" z 11 gnidnia 1992 r). Następnie, według doniesień prasowych, gen. B. Izydorczyk, występując na posiedzeniu Komisji Obrony Sejmu RPmial stwierdzić, iż polski „wywiad wojskowy, podobnie jak cywilny, od ponad dwóch lat zajmuje się wyłącznie białym »wywiadem>j (tzn. zdobywa informacje wyłącznie z oficjalnych źródeł, takich jak: prasa, radio, telewizja itp.). Dlatego od ponad roku polskie attachaty wojskowe za granicą oddzielone są od komórek wywiadowczych". („Gazeta Wyborcza" z 12 grudnia 1992 r.). 12 Por. na ten temat Rozdział fl pkt 6, litera k. , , . . . nigosławii) służbą atlachatów w praktyki ówczesnej >UB t „.„ wnhirm. , ., wo obrony za poś^*6"1 W°JSWj słuzb> „kieruje ministerst- Sztab i Wolnem Mieście zasad, które nie on związek formalny1 wy z ministerstwem5" kwestie, jak kontak' wojskowymi, udziel^ , _ kowych, status dzie^1^' oraz ulgi kolejowe d'J JC____.j-.jn.gk' pusiacia [granicznych, a bezpośredni i rzeczo-i. Ponadto, okólnik jasno precyzował takie wrii ¦>* sztabem głównym i instytucjami broni, oddawanie honorów wojs-attaches wojskowych państw obcych ich rodzin. Zgodnie z wojskowymi a attaffl. pośrednictwem sztab"" Samodzielnego Refet^ wojskowych mogły b)^-twierfzat dztelnego Referatu. (>. sztabem głównym , ^^ ; «*2J mo^ mieć tylko miejsce za • ¦ «* « pośrednictwem kierownika II 5J"* byczące armii i spraw ^ ZaP°srednictwem wspomnianego Samo m:1"-' f "P^^wanie powyższych ifo! i może pociągnąć za -*• Interesujące byłoIe kowych, zgodnie najstarszy czasem wojskowy. Okólnik traktowani na równil « stro^ Sztabu Głównego". statusu dziekana korpusu funkcję „na zasadzie wojs_ ^^ ^ J^Ą*. i>a posiadany stopień rj** woJskowi w Ropniu . . . . , . .- --r~._ generała j i nie korzystają z jakichkolwiek przywilejów". są 3. Korpus dyplomatyczny _ Przez pojęcie, „ rozumie~się wszyst małżonki" oraz w skrót: CD) lowanychwpaństwieprzyjmującymiich znaczeniu także wszystkich członków personelu ^ Po Gdańską Warszaw 193 Po raz p,erwszy Mara Teresy w 1754 r. ^ dypbn.tyczny" nuało 5iC pojawić na dworze c, S Uwej ™ «™« cesarzowej i Powietrznych Państw obcych w Polsce —-'—"! zawierał wiele 1 dyplomatycznego misji i ich małżonki2*. Konwencja Wiedeńska z 1961 r. nie uregulowała kwestii korpusu dyplomatycznego, pozostawiając to zwyczajowi. Korpus dyplomatyczny jest ciałem zbiorowym, pozbawionym ściślejszych form organizacyjnych, nawet w sensie klubu towarzyskiego. Nie ma on osobowości prawnej. Istnieje de facto na mocy powszechnie stosowanego zwyczaju międzynarodowego. Nie ma on również charakteru politycznego i nie powinien dokonywać kolektywnych demarches o charakterze politycznym u władz państwa przyjmującego. Korpus dyplomatyczny występuje jako całość głównie przy okazji różnych uroczystości państwowych, jak inauguracja szefa państwa, obchody święta narodowego, składanie kondolencji itp. Bardzo rzadko CD występuje jako całość z powodu naruszenia jego statusu międzynarodowego (przywilejów i immunitetów), np. z tzw. zbiorowym protestem z powyższego powodu